Tezy orzeczenia:

1. W ocenie Sądu – wbrew stanowisku skarżącego – zastosowana w rozporządzeniu instytucja "zawieszenia uprawnienia do nagrody rocznej" została wydana zarówno w granicach upoważnienia ustawowego, jak też w celu pełniejszego wykonania przepisów ustawy. Mianowicie, ustawodawca na mocy art. 95d ustawy powierzył (delegował) kompetencję prawodawczą organowi wykonawczemu m.in. w zakresie "trybu przyznawania strażakom nagród i zapomóg, o których mowa w art. 95 i 95a". W pojęciu "trybu postępowania" niewątpliwie mieszczą się różne instytucje prawne, których zastosowanie prowadzić ma do realizacji celów przyjętych przez ustawodawcę. Z analizy treści ustawy o Państwowej Straży Pożarnej wynika, że wolą ustawodawcy było ograniczenie lub pozbawienie prawa do nagrody rocznej tych strażaków, którzy swoim zachowaniem naruszyli przepisy karne, karno-skarbowe, czy też naruszyli normy dyscypliny służbowej, z uwzględnieniem stopnia zawinienia czy rodzaju nałożonej nań kary (art. 95 ust. 6 pkt 1-2 i ust. 7 pkt 1-2 ustawy).

2. Zasadą jaką przyjął ustawodawca jest to, że omawiana restrykcja (tj. obniżenie lub nieprzyznanie nagrody rocznej) ma nastąpić za rok kalendarzowy, w którym strażak popełnił przestępstwo lub czyn, o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 2 i w ust. 7 pkt 1 i 2, a tylko w przypadku, gdy nagroda została już za ten rok strażakowi wypłacona, jej obniżenie lub nieprzyznanie może wyjątkowo nastąpić za rok, w którym: 1/ postępowanie karne lub dyscyplinarne zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem lub 2/ strażak został zwolniony ze służby (art. 95 ust. 8 ustawy). W ocenie Sądu należy zatem uznać, że to właśnie ustanowienie w rozporządzeniu instytucji "zawieszenia uprawnienia do nagrody rocznej" służy rzeczywistej i efektywnej realizacji przyjętego przez ustawodawcę w art. 95 ust. 8 ustawy rozwiązania prawnego, gdyż wstrzymuje na czas toczących się "postępowań karno-dyscyplinarnych" otrzymanie przez strażaka tej nagrody, z uwagi na to, że wysokość i wypłata tego świadczenia będzie ściśle uzależniona od wyniku (zakończenia) ww. postępowań. Reasumując tę część rozważań, w ocenie Sądu podniesiony w skardze zarzut sprzeczności § 3 ust. 1 rozporządzenia z ustawą jest chybiony, gdyż ww. przepis, zastosowany przez organy przy wydaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia, został wydany w na podstawie i w celu wykonania ustawy o Państwowej Straży Pożarnej.

3. Zgodnie z art. 124 ust. 1 ustawy rzecznik dyscyplinarny składa wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego na żądanie przełożonego dyscyplinarnego, po uprzednim przeprowadzeniu czynności sprawdzających. Należy zatem przyjąć, że to sam fakt złożenia przez rzecznika dyscyplinarnego do komisji dyscyplinarnej wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego determinuje moment zainicjowania tego postępowania. Wniosek ten sporządzany jest w oparciu o przeprowadzone uprzednio przez rzecznika postępowanie wyjaśniające (czynności sprawdzające) mające na celu sprecyzowanie danego czynu zabronionego określonego w art. 115 ustawy, ustalenia okoliczności jego popełnienia oraz wskazania osoby, której zarzuca się popełnienie danego czynu.

4. W aktach sprawy znajduje się wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej z dnia 20 sierpnia 2012 r. (znak: [...]) o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko st. kpt. A. B. Zastępcy Dowódcy Zmiany Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej o naruszenie wskazanych we wniosku obowiązków służbowych wynikających z przepisów "Regulaminu służby i pracy Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej" . Wniosek ten został złożony w tym samym dniu (20.08.2012 r.) w siedzibie Komisji Dyscyplinarnej przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. Należy zatem przyjąć, iż właśnie z tą chwilą wszczęte zostało wobec osoby skarżącego postępowanie dyscyplinarne. Żaden z przepisów ustawy nie daje bowiem podstawy do przyjęcia, że wszczęcie postępowania dyscyplinarnego następuje w innym momencie, aniżeli moment złożenia wniosku o wszczęcie do komisji dyscyplinarnej, a szczególności z przepisów nie wynika, by o momencie tym decydować miało przedstawienie przez komisję dyscyplinarną na rozprawie obwinionemu zarzutów.

5. Należy dojść do wniosku, że skoro postępowanie dyscyplinarne ma się zakończyć w ciągu 30 dni od dnia wpływu do komisji dyscyplinarnej wniosku, a jakiekolwiek czynności tej komisji (np. wyznaczenie terminu rozprawy i zawiadomienie o nim obwinionego) mogą nastąpić dopiero po otrzymaniu wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, to przyjąć należy, że to właśnie fakt złożenia tego wniosku przesądza o momencie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego toczącego się w stosunku do obwinionego wskazanego w treści wniosku.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

       Zaskarżoną decyzją z dnia 13 marca 2013 r. (nr [...]) [...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej utrzymał w mocy decyzję Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 27 grudnia 2012 r. (nr [...]), którą zawieszono st. kpt. A. B. wypłatę nagrody rocznej.

       Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia 27 grudnia 2012 r. (nr [...]) – działając na podstawie art. 95 ust. 1, art. 95 d ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j.: Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 ze zm.) oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 grudnia 2007 r. w sprawie nagród i zapomóg dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 234 poz. 1725) – orzekł o zawieszeniu A. B. (dalej: "funkcjonariusz", "skarżący") wypłaty nagrody rocznej za 2012 r.

       W uzasadnieniu organ stwierdził, że zawieszenie nastąpiło z uwagi na toczące się wobec funkcjonariusza postępowanie dyscyplinarne za czyn określony w art. 115 ust. 2 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, tzn. naruszenie dyscypliny i pragmatyki służbowej.

      W odwołaniu od tej decyzji funkcjonariusz podniósł, że nastąpiło naruszenie prawa procesowego przez przyjęcie, że toczy się przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne, podczas gdy do chwili obecnej nie zostały mu przedstawione zarzuty.

       Po rozpatrzeniu odwołania [...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia 13 marca 2013 r. (nr [...]) - działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. – dalej: "k.p.a.") - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

       A.B. zaskarżył opisaną wyżej decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

      Skarżący zarzucił, że przepis wykonawczy - § 3 ust 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 grudnia 2007 r. w sprawie nagród i zapomóg dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej, został wydany z przekroczeniem delegacji ustawowej, gdyż art. 95d ustawy o Państwowej Straży Pożarnej nie daje w jego ocenie podstawy do określania przesłanek zawieszania nagrody rocznej, a ustawa nie przewiduje instytucji zawieszenia wypłaty nagrody (na gruncie ustawy możliwe jest jedynie niewypłacenie nagrody rocznej w sytuacji, gdy są spełnione ustawowe przesłanki zmniejszenia lub pozbawienia strażaka nagrody rocznej).

      W odpowiedzi na skargę Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

       Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2013 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Komendanta Państwowej Straży Pożarnej z dnia 13 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia wypłaty nagrody rocznej oddala skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych