Tezy orzeczenia:

1. Regulacja zawarta w art. 118 ustawy nie zamyka przy tym ukaranemu drogi odwoławczej. Zgodnie z ust. 2 omawianego przepisu od kary upomnienia wymierzonej przez przełożonego dyscyplinarnego przysługuje ukaranemu odwołanie do właściwej komisji dyscyplinarnej - analogicznie jak możliwość odwołania się w postępowaniu stricte dyscyplinarnym przewiduje art. 124 ustawy o psp. Generalnie rozstrzygnięcia podjęte w postępowaniu toczącym się według reguł rozdziału 11 ustawy o psp mają charakter aktów organów administracji publicznej (decyzja, postanowienie) do których stosuje się reguły zawarte w kodeksie postępowania administracyjnego. W ocenie tego składu orzekającego reguły związane z postępowaniem we wszystkich sprawach objętych regulacją rozdziału 11 ustawy winny toczyć się według tych samych kryteriów. Także co już wcześniej podniesiono omawiany art. 118 ustawy również przewiduje możność odwołania się do właściwej komisji dyscyplinarnej. W tej sprawie do komisji przy Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. Rozstrzygnięcie podjęte w trybie odwoławczym jest orzeczeniem kończącym postępowanie administracyjne, gdyż procedura dalszych środków odwoławczych w toku postępowania dyscyplinarnego strażaków nie przewiduje.

2. Powszechnie przyjmuje się za niedopuszczalne dokonywanie wykładni zawężającej norm gwarantujących podstawowe uprawnienia. W szczególności niedopuszczalna jest taka wykładnia w stosunku do takich uprawnień gwarantowanych Konstytucją.

3. Podstawową dla oceny przedmiotowego zagadnienia mają zasady urzeczywistniające się w postanowieniach art. 2 i 45 ustawy z 22 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. nr 78 poz. 483 ze zm.). Obydwa konstytucyjne wzorce gwarantują stronie możliwość uruchomienia sądowej kontroli wydanego przez organ administracji publicznej rozstrzygnięcia podjętego w instancji odwoławczej.

4. Stronie zgodnie z art. 124 j ustawy o psp przysługuje skarga do sądu administracyjnego na każde orzeczenie kończące postępowanie za przewinienie dyscyplinarne podjęte w trybie odwoławczym i nie zawężanie tego prawa (prawa do sądu) jedynie do postępowania "stricte dyscyplinarnego", jak to przyjął organ orzekający.

5. Reasumując przyjąć należy za dopuszczalne wniesienie skargi do Sądu Administracyjnego także na rozstrzygnięcie podjęte przez właściwą komisję dyscyplinarną na odwołanie złożonej przez ukaranego strażaka w trybie przewidzianym w art. 118 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej.

6. Z bardzo skąpych akt administracyjnych ani z treści orzeczenia nie można wyczytać jakie w istocie przewinienie dyscyplinarne skarżącemu przypisano. Ogólnikowość zawartego w rozstrzygnięciu obu instancji opisu zarzucanego czynu jest porażająca. Organ poprzestał tu bowiem na sformułowaniu "za zachowanie niegodne oficera PSP, arogancję w stosunku do przedstawicieli komisji egzaminacyjnej podczas egzaminu z zakresu kursu ratownictwa medycznego". Niedookreślenia tam zawarte nie pozwalają w istocie ustalić na czym owo zachowanie polegało. Takie sformułowanie wymyka się spod kontroli i uzasadnia rozstrzygnięcie kasacyjne sądu. Nie wiele więcej wyjaśnia uzasadnienie organu odwoławczego, które zamyka się w następującym sformułowaniu: "dokumentacja w sprawie uzupełniona o dodatkowe wyjaśnienia świadków potwierdzają fakt zarzucanego czynu. Nałożona kara dyscyplinarna przez przełożonego dyscyplinarnego jest w pełni zasadna". Taki opis czynu i takie uzasadnienie nie odpowiada standardom ani postępowania procedury administracyjnej a tym bardziej procedury karnej co nie wymaga nawet szczegółowego uzasadnienia. Obydwie wymienione procedury wymagają w tego typu przypadkach dokładnego skonkretyzowania zachowania, które w ocenie organów orzekających ma charakter przewinienia dyscyplinarnego. Niedopuszczalne są przy tym opisie jakiekolwiek ogólniki, w pojęciu których mieszczą się różnorakie stany faktyczne. Podobnie uzasadnienie nie może sprowadzać się do przytoczenia zarzutów lecz musi wyraźnie wskazywać w oparciu o jakie dowody dokonano ustaleń faktycznych i dlaczego ewentualnie innym dowodom odmówiono wiary i dlaczego skonkretyzowane zachowanie odbiega od standardów dopuszczalnego prawem zachowania się funkcjonariusza oraz stopnia jego zawinienia. Brak tych elementów dyskredytuje zarówno rozstrzygnięcie przełożonego dyscyplinarnego jak i zaskarżone orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. Skarga ma uzasadnione podstawy.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

       Decyzją personalną nr [...] z dnia [...] Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej działając na podstawie art. 118 ust. 1 ustawy z 24 sierpnia 1991r. o Państwowej Straży Pożarnej (tj. Dz.U. z 2002r. nr 147, poz. 1230) udzielił mł. Kpt. P.D. karę upomnienia, "za zachowanie niegodne oficera PSP, arogancję w stosunku do przedstawicieli komisji egzaminacyjnej podczas egzaminu z zakresu kursu ratownictwa medycznego". W uzasadnieniu Komendant posłużył się przytoczonym już wyżej zwrotem, pouczając o możliwości wniesienia odwołania do komisji dyscyplinarnej przy Komendancie Wojewódzkim PSP. Kierując się pouczeniem P.D. wniósł odwołanie od wymienionej wyżej decyzji personalnej argumentując, że decyzję otrzymał po upływie 3 miesięcy od zdarzenia, któremu przypisano cechę przewinienia dyscyplinarnego. Odwołujący podnosił, iż nie mógł zapoznać się z notatką sporządzoną przez przewodniczącą komisji egzaminacyjnej, jak również protokołu z posiedzenia, po którym nałożono karę.

        Według odwołującego zarzucane zachowanie nie miało miejsca.

      Rozpoznając odwołanie Komisja Dyscyplinarna przy Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w pięcioosobowym składzie orzekającym rozstrzygnięciem z [...] utrzymała w mocy decyzję nr [...] Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej. Według dwuzdaniowego uzasadnienia: "Dokumentacja w sprawie uzupełniona o dodatkowe wyjaśnienia świadków potwierdzają fakt zarzucanego czynu. Nałożona kara dyscyplinarna przez przełożonego dyscyplinarnego jest w pełni zasadna." W pouczeniu poinformowano stronę, iż od orzeczenia tego przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Kierując się tym pouczeniem skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniósł P.D. Skarżący prócz przywołanej w odwołaniu argumentacji podnosił, że rozstrzygnięcie oparto wyłącznie na podstawie notatki służbowej przewodniczącej komisji egzaminacyjnej, której nawet nie podpisała. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. W odpowiedzi na skargę Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wniósł o odrzucenie skargi.

       Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 lipca 2006 r. sprawy ze skargi P.D. na orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej 1. uchyla zaskarżone orzeczenie oraz poprzedzającą decyzję personalną nr [...] Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej z [...] roku , 2. określa, że zaskarżone orzeczenie nie może być wykonane.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych