poniedziałek, 18 wrzesień 2017 13:32

Upomnienie za niesubordynację strażaka Państwowej Straży Pożarnej wobec dowódcy zmiany

Napisał Dariusz P. Kała
Oceń ten artykuł
(0 głosów)

Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2011 r., II SA/Wa 275/11

 Tezy orzeczenia:

  1. W okolicznościach przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy skarżący wyczerpał środki zaskarżenia i czy w związku z tym mógł – stosownie do art. 124j ustawy o Państwowej Straży Pożarnej – wystąpić ze skargą do sądu. Problematyką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego w postępowaniu wszczętym przed właściwą komisją dyscyplinarną na podstawie art. 118 ust. 2 ww. ustawy zajmował się NSA, który w uchwale 7 sędziów z 10 stycznia 2011 r., sygn. akt I OPS 4/10, wskazał, że postępowanie wszczęte przed właściwą komisją dyscyplinarną na podstawie art. 118 ust. 2 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej jest postępowaniem dyscyplinarnym i na orzeczenie kończące to postępowanie w drugiej instancji stronie służy skarga do sądu administracyjnego zgodnie z art. 124j tej ustawy.
  1. Uzasadniając powyższą tezę NSA zważył, że postępowanie dyscyplinarne wszczynane na podstawie art. 124 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej jest zwykłym postępowaniem dyscyplinarnym, natomiast postępowanie, o jakim mowa w art. 118 tej ustawy, jest uproszczonym postępowaniem dyscyplinarnym. W ocenie NSA nie można uznać, aby kara upomnienia na piśmie, wymierzona przez przełożonego dyscyplinarnego, była mniej dolegliwa od kary upomnienia orzeczonej po wszczęciu postępowania dyscyplinarnego przez komisję dyscyplinarną w pierwszej instancji właściwą według kryteriów wskazanych w art. 121 ustawy. Dlatego też przyjął, że prokonstytucyjna wykładnia przepisu art. 118 i art. 124j ustawy o Państwowej Straży Pożarnej powinna zmierzać w kierunku zapewnienia strażakowi ukaranemu karą upomnienia przez przełożonego dyscyplinarnego możliwości złożenia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego na orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne w drugiej instancji.
  1. Z uwagi na zasadę równości wobec prawa należy bowiem zabezpieczyć, aby postępowanie dyscyplinarne przed organami Państwowej Straży Pożarnej, niezależnie czy zostało wszczęte na skutek odwołania obwinionego w postępowaniu uproszczonym, czy w postępowaniu zwykłym na skutek wniosku rzecznika dyscyplinarnego, mogło toczyć się w dwóch właściwych instancjach bez względu na wagę przewinienia dyscyplinarnego i rodzaju nakładanej kary dyscyplinarnej. Zapewni to – w ocenie NSA – każdemu strażakowi skorzystanie z ustawowej możliwości rozpatrzenia sprawy przez komisje dyscyplinarne w dwóch instancjach, gwarantując prawo skargi do sądu administracyjnego, zawarte w przepisach art. 124j ustawy o Państwowej Straży Pożarnej i art. 52 § 1 p.p.s.a. Przenosząc powyższe rozważania Naczelnego Sądu Administracyjnego, które wiążą Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie, na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że nie zostały zrealizowane w niej warunki umożliwiające wniesienie skargi do sądu administracyjnego.
  1. Odwołanie skarżącego od kary upomnienia wymierzonej [...] czerwca 2009 r. wszczęło postępowanie dyscyplinarne przed organami Państwowej Straży Pożarnej. Postępowanie to powinno toczyć się w dwóch instancjach. Oznacza to, że od orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej z [...] kwietnia 2010 r. skarżącemu przysługuje odwołanie do właściwej komisji odwoławczej. Dopiero w wyniku rozpatrzenia odwołania skarżącego i wydania orzeczenia przez komisję dyscyplinarną II instancji (odwoławczą), zostaną spełnione warunki określone w art. 124j ww. ustawy, umożliwiające wniesienie skargi na orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne w drugiej instancji do sądu administracyjnego. Z uwagi na fakt, iż skarżący w orzeczeniu Komisji Dyscyplinarnej z [...] kwietnia 2010 r. został nieprawidłowo pouczony o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego, a nie o możliwości odwołania do odwoławczej komisji dyscyplinarnej, prawidłowe pouczenie powinno zostać mu udzielone w wyniku niniejszego orzeczenia Sądu.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

      Komendant – Rektor Szkoły [...] Służby Pożarniczej czerwca 2009 r. nałożył na A.K. (dalej jako skarżący) karę upomnienia za naruszenie dyscypliny służbowej, polegające na rozmowie podczas zmiany służby, zabranie głosu bez pozwolenia w odpowiedzi na uwagę i polecenie dowódcy oraz nieuprawnionych uwagach pod adresem dowództwa podczas zmiany służby.

      Od nałożonej kary skarżący odwołał się do Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej, uznając, że kara jest tendencyjna i nieadekwatna do popełnionego czynu. Wnosił o anulowanie nałożonej kary upomnienia.

      Orzeczeniem z [...] kwietnia 2010 r. Komisja Dyscyplinarna przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej utrzymała w mocy karę upomnienia wymierzoną przez Komendanta – Rektora Szkoły [...] Służby Pożarniczej w [...].

      W ocenie Komisji zachowanie obwinionego i prowadzenie konwersacji było niedozwolone w stosunku do przełożonego, który dokonywał zmiany służbowej. W czasie trwania służby, a szczególnie podczas jej zmiany, każdy strażak ma obowiązek wykonywać polecenia przełożonego. Rozmawianie w szyku, nawet bez komendy "Baczność" jest niedozwolone. Biorąc pod uwagę w szczególności zeznania świadków M.W. i D.M., Komisja uznała winę obwinionego w zakresie stawianego mu zarzutu za udowodnioną. Świadkowie ci potwierdzili bowiem, że podczas zmiany służby obwiniony prowadził rozmowy, które dotyczyły sposobu przejmowania samochodów i sprzętu, a zatem – w ocenie Komisji – naruszenie dyscypliny służbowej przez skarżącego nie budzi wątpliwości.

     Stosownie do pouczenia zawartego w orzeczeniu skarżący wystąpił ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, a ewentualnie o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania.

     Uzasadniając powyższe zarzuty, skarżący wskazał, że komisja orzekająca w jego sprawie miała charakter komisji odwoławczej, bowiem była instancją odwoławczą od orzeczenia wydanego przez przełożonego dyscyplinarnego, a obradowała w składzie trzech a nie pięciu członków.

     Nadto skarżący podniósł, iż orzeczoną karę upomnienia otrzymał za pośrednictwem pracownika działu kadr, a nie od przełożonego dyscyplinarnego. Nie przeprowadzono z nim też żadnej rozmowy. W ocenie skarżącego wypowiedzenie pojedynczego zdania w temacie pomocy przy wyprowadzaniu samochodów bojowych na przyjęcie służby nie odbiegało od zachowań kolegów i nie kwalifikowało się do uznania za przewinienie nawet mniejszej wagi.

      W odpowiedzi na skargę organ wnosił o jej oddalenie, podtrzymując swoją dotychczasową argumentację i uznając, że był właściwy do rozpatrzenia odwołania i że działał w prawidłowym składzie. Odnosząc się do zarzutu nieprawidłowego wykonania kary, organ wskazał, że karę wykonuje się dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia o ukaraniu. Ze względu na fakt, iż skarżący odwołał się od nałożonej kary, orzeczenie nie jest jeszcze prawomocne.

      Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi A.K. na orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary upomnienia postanawia odrzucić skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dodatkowe informacje

  • Sąd sąd administracyjny
  • Sygnatura II SA/Wa 275/11
  • Akt prawny

    Dz.U. 2009 nr 12 poz 68; art. 118; Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej - tekst jednolity.

    Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270; art. 52; Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

  • Data wydania piątek, 29 kwiecień 2011
  • Kategoria Państwowa Straż Pożarna
  • Rodzaj orzeczenia postanowienie
  • Autor Dariusz P.Kała
Czytany 1394 razy

Trwa przedsprzedaż Komentarza do ustawy o ochronie przeciwpożarowej

KLIKNIJ