Tezy orzeczenia:
- Powołanie się przez organ dodatkowo na art. 70 § 2 Kodeksu wykroczeń nie oznacza, że również ten przepis był podstawą jego ukarania. W związku z powyższym podnoszenie przez autora skargi kasacyjnej zarzutu dokonania przez Sąd pierwszej instancji błędnej wykładni art. 70 § 2 Kodeksu wykroczeń jest nietrafne, gdyż jak wyżej wskazano przepis ten nie był podstawą prawną czynu zarzucanego skarżącemu. Ponadto uznać należy, iż jest to i tak wyłącznie polemika semantyczna, która w stanie faktycznym niniejszej sprawy nie ma znaczenia, gdyż wykazano, że w dniu 31 grudnia 2010r. u skarżącego pełniącego służbę zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przekraczała dozwolone normy, a zatem stwierdzenie, czy był on po "spożyciu" czy też "użyciu" alkoholu, jak również nazwanie przez organ pełnionych przez niego czynności "zawodowymi" zamiast "służbowymi" było nieistotne z punktu widzenia wpływu na wynik sprawy. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zarówno opis czynu zarzucanego skarżącemu, jak i jego kwalifikacja prawna nie uchybiała procedurze w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.
- Dokonując analizy całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, należy podzielić stwierdzenie Sądu pierwszej instancji, który zaaprobował stanowisko Komisji, że fakt podjęcia przez skarżącego w dniu 31 grudnia 2010 r. czynności zawodowych w Komendzie Powiatowej PSP w Legionowie pod wpływem alkoholu, którego zawartość w wydychanym powietrzu przekraczała dopuszczalną normę jest niesporny. Przeprowadzone dwukrotnie przy użyciu elektronicznego urządzenia pomiarowego typu Alkometr A.2.0., posiadającego aktualne świadectwo wzorcowania badanie wykazało u skarżącego stężenie w wydychanym powietrzu odpowiednio 0,14 mg/l i 0,15 mg/l. Wyniki te nie zostały przez niego zakwestionowane. Skarżący podpisał własnoręcznie wydruki wyników jak i protokół. Wyjaśnił, że poprzedniego dnia spożywał piwo. Nie wskazał żadnych okoliczności, w następstwie których miałaby pojawić się u niego wskazana ilość alkoholu, w tym kwestii zażycia leku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, prawidłowo zatem uznano, że powoływanie się przez skarżącego w postępowaniu przed Komisją na przyjęcie leków stanowiło wyłącznie przyjętą przez niego linię obrony i wbrew stanowisku autora skargi kasacyjnej, nie nakładało na nią obowiązku powołania w tej sprawie biegłego.
Skrócony stan faktyczny sprawy:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1912/11 oddalił skargę P.W. na orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej z dnia 30 czerwca 2011 r. nr OKD-0062/7/11 w przedmiocie nałożenia kary dyscyplinarnej upomnienia.
Komisja Dyscyplinarna przy Mazowieckim Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie orzeczeniem z dnia 13 kwietnia 2011 r. nr 0062/1/2011 uznała asp. P.W. za winnego tego, że w dniu 31 grudnia 2010 r. podjął czynności zawodowe w Komendzie Powiatowej PSP w Legionowie w stanie po spożyciu alkoholu, tj. o czyn sprzeczny ze złożonym ślubowaniem - art. 115 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t. j. Dz.U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 ze zm.) i na podstawie art. 117 ust. 1 pkt 1 tej ustawy wymierzyła mu karę dyscyplinarną upomnienia.
Na skutek złożenia przez wyżej wymienionego odwołania sprawę rozpoznawała Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej, która orzeczeniem z dnia 30 czerwca 2011 r. nr OKD-0062/7/11 działając na podstawie art. 437 § 1 Kodeksu postępowania karnego, zaskarżone orzeczenie utrzymała w mocy.
Powyższe orzeczenie stało się przedmiotem skargi wniesionej przez P.W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1912/11 w sprawie ze skargi P.W. na orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary dyscyplinarnej upomnienia oddala skargę kasacyjną.
Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych