Tezy orzeczenia:

1. Bezprzedmiotowe dla rozstrzygnięcia jest powoływanie się przez skarżącego na pisma rady legislacyjnej i departamentu prawnego MSWiA. Bezprzedmiotowy jest również zarzut skargi stwierdzający nieuwzględnienie w zaskarżonej decyzji wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem w niniejszej sprawie nie zaistniała przewidziana ustawą- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sytuacja związania organu administracji publicznej zapatrywaniami prawnymi sądu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 153 wskazanej ustawy, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, co w praktyce odnosi się do konkretnej sprawy przy niezmienionym jej stanie prawnym i stanie faktycznym, a nie dotyczy innych spraw, choćby tożsamych co do przedmiotu żądania strony.

2. Oczywiście, wyroki zarówno NSA jak i WSA wydane w innych sprawach posiadają znaczenie dla kształtowania się wykładni przepisów prawa, ale same tym prawem nie są, a zatem w wypadku braku związania, o którym mowa w cytowanego art. 153 p.p.s.a., na podstawie tylko tych wyroków nie można skuteczne konstruować zarzutu naruszenia prawa.

3. W art. 2 tej ustawy wymienione zostały dwie kategorie świadczeń występujących w ramach zaopatrzenia emerytalnego, tj. świadczenia pieniężne (pkt 1) oraz inne świadczenia i uprawnienia (pkt 2 ). Wśród tej drugiej grupy rozróżniono świadczenia lecznicze (lit. a), świadczenia socjalne (lit. b) oraz prawo do lokalu mieszkalnego albo pomocy w budownictwie mieszkaniowym (lit. c). Wyliczenie to jest wyczerpujące, co oznacza, że ustawodawca innych świadczeń dla emerytów nie przewidział. Ze wskazanego przepisu jednoznacznie wynika, że emerytowany funkcjonariusz swoje potrzeby mieszkaniowe może realizować jedynie poprzez przysługujące mu uprawnienia w formie prawa do lokalu mieszkaniowego lub też pomocy w budownictwie mieszkaniowym. Sprecyzowania tych uprawnień dokonano w art. 29 (co do prawa do lokalu mieszkalnego) oraz art. 30 (co do pomocy w budownictwie mieszkaniowym). Powyższe unormowanie wyklucza zatem przyznanie emerytowanemu funkcjonariuszowi PSP pomocy w formie równoważnika za remont lokalu mieszkalnego, albowiem przewidziane w nim prawo do lokalu mieszkalnego, które to należy rozumieć jako uprawnienie do przyznania i użytkowania lokalu z zasobu mieszkaniowego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. W uzasadnieniu wyroku z dnia 27 października 2008 r. w sprawie U 4/08 (publ. OTK-A 2008/8/141), na który zasadnie powołano się w motywach zaskarżonej decyzji, Trybunał opowiedział się za wąskim rozumieniem art. 29 ustawy

4. O zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy wskazując, że zakres uprawnień emerytów ogranicza się tylko do zajęcia i korzystania z przyznanych im w drodze decyzji mieszkań, nieobejmując uprawnienia do równoważników pieniężnych. Wprawdzie - jak słusznie wskazał organ odwoławczy - rozważania dotyczyły równoważnika za brak lokalu, nie mniej jednak, z uwagi na analogiczną sytuację w kwestii równoważnika za remont lokalu, znajdują odniesienie do niniejszej sprawy.

5. Zdaniem Sądu, wyżej przedstawione rozumienie interpretowanego przepisu jest zgodne z zasadami wykładni i logiką racjonalnego ustawodawcy. Gdyby intencją ustawodawcy było przyznanie emerytowanemu funkcjonariuszowi uprawnienia do równoważnika pieniężnego, to w art. 2 bądź art. 29 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy wymieniłby ten równoważnik, tak jak to uczynił w art. 77 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej. Jednakże tego nie dokonano, co świadczy o celowym działaniu ustawodawcy, zmierzającym do ograniczenia uprawnień mieszkaniowych emeryta w porównaniu do uprawnień funkcjonariusza pozostającego w służbie czynnej.

6. Dodatkowo należy zauważyć, że w przepisach ustawy o Państwowej Służbie Pożarnej, uprawnienie do otrzymania przedmiotowego równoważnika pieniężnego powiązano z pełnieniem służby stałej, a niewątpliwie emerytowany funkcjonariusz nie jest osobą pełniącą służbę, zatem słusznie organ wskazał, że uprawnienie do równoważnika wygasa wraz z chwilą przejścia na emeryturę. Poza tym należy wyjaśnić, że uprawnienie do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego przyznane w przeszłości, wbrew wywodom skargi, nie jest prawem nabytym i niewzruszalnym, skoro prawo to przyznawane jest na wniosek, w oparciu o coroczne oświadczenie mieszkaniowe funkcjonariusza Państwowej Straży Pożarnej i po spełnieniu przewidzianych ustawą warunków do jego przyznania.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

      Decyzją z dnia [...] Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej po rozpatrzeniu oświadczenia mieszkaniowego i roszczenia wniesionego pismem z dnia 23.04.2009 r. - odmówił J.M. równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego.

       W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (zwanej dalej ustawą policyjną) w ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują m.in. prawo do lokalu mieszkalnego albo do pomocy w budownictwie mieszkaniowym. Poza wyżej wymienionymi uprawnieniami przysługującymi emerytom w ramach zaopatrzenia emerytalnego ustawodawca nie przewidział innych form pomocy dotyczących lokali mieszkalnych i mieszkalnictwa.

       Organ ustalił, że bezsporne jest, iż J.M. został zwolniony ze służby dnia [...] r. w związku z przejściem na emeryturę "policyjną" i korzysta z zaopatrzenia emerytalnego.

      W świetle przywołanych wyżej przepisów prawnych Komendant uznał zatem, że wnioskodawca nie spełnia warunków do otrzymania równoważnika za remont lokalu mieszkalnego.

       J.M. nie zgodził się z powyższą decyzją i w odwołaniu wniósł o jej uchylenie i o przyznanie mu przedmiotowego świadczenia wraz z należnymi odsetkami, podnosząc, że za uchyleniem tej decyzji przemawia jego słuszny interes jako strony oraz fakt wydania zaskarżonego aktu z rażącym naruszeniem prawa.

       Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, po rozpatrzeniu odwołania - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

       J.M. wniósł na powyższą decyzję ostateczną skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

     Wojewódzki Komendant Państwowej Straży Pożarnej w [...] odpowiadając na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

      Wojewódzki Sąd Administracyjny na rozprawie w dniu 26 maja 2010 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Komendanta Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie równoważnika pieniężnego na remont lokalu mieszkalnego oddala skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych