Tezy orzeczenia:

1. Ustawodawca nałożył na organy Państwowej Straży Pożarnej obowiązek zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych funkcjonariuszy. To zaspokojenie musi polegać na przyznaniu lokalu mieszkalnego wedle normy określonej w przepisach pragmatycznych. Nie można jednak uznać, że funkcjonariusz ma zaspokojone potrzeby mieszkaniowe w przypadku nabycia lokalu, czy nawet domu, w stanie, który nie nadaje się do zamieszkania. W takiej sytuacji nadal należy uznać, iż jego potrzeby nie są zaspokojone. O zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych funkcjonariusza, który nabył lokal mieszkalny decyduje, bowiem stan tego lokalu, a nie sam fakt podpisania umowy nabycia lokalu. Wynika to z wykładni celowościowej przepisów rozdziału 8 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, a stanowisko takie można wywieść z uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt OPS 7/08 (opublikowana w LEX nr 533391). Uchwała ta co prawda dotyczy przepisów ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.), ale ze względu na tożsamość przepisów dotyczących lokali mieszkaniowych przyznawanych funkcjonariuszom Służby Więziennej z przepisami dotyczącymi strażaków można je przenieść na grunt ww. ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej.

2. W rozpoznawanej sprawie skarżący konsekwentnie twierdzi, że lokal, który nabył znajduje się w tzw. stanie deweloperskim, czyli bez podłóg, mediów, białego montażu, a zatem faktycznie nie nadaje się do zamieszkania. Organ nie sprawdził tych danych, lecz przyjął, że decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] nr [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. o wyodrębnieniu lokalu mieszkalnego z części nieruchomości oraz zaświadczenie o samodzielności lokalu mieszkalnego wydane przez Starostę [...] same sobie stanowią o tym, że kupiony przez skarżącego lokal nadaje się do zamieszkania. Tymczasem wymienione akty administracyjne tego nie stanowią, lecz wskazują, iż z części nieruchomości wspólnej został wydzielony lokal mieszkalny. Organy orzekające w sprawie winny zatem sprawdzić, czy nabyty przez S. J. lokal nadaje się do zamieszkania, jeśli nie to wówczas w świetle wskazanej wyżej uchwały NSA z dnia 29 kwietnia 2009 r. nie można uznać, że zaistniały przesłanki do stwierdzenia utraty przez skarżącego równoważnika za brak lokalu mieszkalnego.

3. Należy także wskazać, że wbrew twierdzeniom skarżącego, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej jest właściwy do rozpatrzenia jego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy złożonego od decyzji Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], bowiem zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, jest centralnym organem administracji rządowej w sprawach organizacji krajowego, systemu ratowniczo-gaśniczego oraz ochrony przeciwpożarowej. Oznacza to, że od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej nie służy odwołanie, lecz wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W myśl bowiem art. 127 § 3 kpa od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra (centralny organ administracji rządowej) nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Ponieważ żaden przepis ustawy o Państwowej Straży Pożarnej nie określa kompetencji ministra właściwego do spraw wewnętrznych jako organu odwoławczego w sprawach dotyczących równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, brak jest zatem podstaw do wyłączenia uprawnienia Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej do działania w tych sprawach jako centralnego organu administracji rządowej mającego uprawnienia ministra w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 4 kpa. W sprawie orzekał zatem organ właściwy.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

      Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2010 r., po rozpatrzeniu wniosku S. J. o ponowne rozpatrzenie sprawy, uchylił w całości decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], stwierdzającą wygaśnięcie z dniem [...] stycznia 2010 r. decyzji Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] września 2007 r. nr [...] przyznającej uprawnienie do otrzymania równoważnika za brak lokalu. Jednocześnie organ odwoławczy stwierdził utratę uprawnienia do równoważnika za brak lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby z dniem [...] stycznia 2010 r., przyznanego na podstawie decyzji Komendanta Głównego PSP nr [...] z dnia [...] września 2007 r. oraz wstrzymał wypłatę wskazanego równoważnika.

      W uzasadnieniu organ podniósł, że S. J. – mianowany na stałe strażak Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej w W. pobierał równoważnik za brak lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby, na podstawie decyzji Komendanta Głównego PSP nr [...] z dnia [...] września 2007 r. Następnie w dniu [...] stycznia 2010 r. złożył oświadczenie mieszkaniowe, w którym zawarł informację, że dnia [...] stycznia 2010 r. nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość w miejscowości Z., gm. L. przy ul. [...]. Podana lokalizacja znajduje się w miejscowości pobliskiej w odniesieniu do miejsca pełnienia służby. Zdaniem strażaka, lokal na dzień złożenia oświadczenia nie był ukończony i nie mógł zaspokajać jego potrzeb mieszkaniowych.

      Z uwagi na powyższe Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] stwierdził wygaśnięcie z dniem [...] stycznia 2010 r. decyzji przyznającej uprawnienie do otrzymania lokalu mieszkalnego. Organ wskazał, że zgodnie z art. 78 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, równoważnik za brak lokalu przysługuje funkcjonariuszowi, jeżeli ani on ani członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu mieszkalnego na podstawie przysługującego im tytułu prawnego w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej. Przepis ten nie odnosi się do stanu deweloperskiego lokalu mieszkalnego jako przesłanki uprawniającej do pobierania równoważnika za brak lokalu.

      S.J. złożył do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnosząc o uchylenie ww. decyzji i umorzenie postępowania w sprawie. W uzasadnieniu podniósł, że nabyty przez niego lokal znajduje się w stanie deweloperskim, co oznacza, że w budynku nie ma łazienek ani kuchni, zaś pomieszczenia nie mają podłóg, drzwi oraz ogrzewania. W jego ocenie, prawo do równoważnika za brak lokalu przysługuje, gdy strażak nie posiada lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy, czyli nie posiada lokalu spełniającego ustawowe normy i będącego w odpowiednim stanie technicznym. Tymczasem posiadany przez niego lokal nie zaspokaja faktycznie jego potrzeb mieszkaniowych.

       S.J. złożył skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

      Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2010 r. sprawy ze skargi S. J. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia utraty uprawnienia do równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby oraz wstrzymania wypłaty tego równoważnika 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych