Tezy orzeczenia:

1. Z powołanych przepisów wynika, że orzeczenie organu o zwrocie wypłaconego funkcjonariuszowi Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego za brak lokalu jest konsekwencją wcześniejszego ustalenia przez ten organ braku uprawnień strony do otrzymywania tego świadczenia w ogóle lub w określonej wysokości, a więc ustalenia, iż wypłacony funkcjonariuszowi ekwiwalent pieniężny za brak lokalu mieszkalnego ma charakter świadczenia nienależnie pobranego wskutek zaistnienia okoliczności, o których mowa w podanych przepisach.

2. Jak wynika z akt sprawy, decyzją Wojewódzkiego Komendanta Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...]r., utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Powiatowego PSP z dnia [...]r. ostatecznie rozstrzygnięto kwestię uprawnienia M. P. do otrzymywania równoważnika za brak lokalu mieszkalnego za okres od [...] Skoro organy ostatecznie ustaliły, że pobrany przez skarżącego w podanym okresie, równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego jest świadczeniem nienależnie pobranym, to konsekwentnie, na podstawie art. 79 ust. 4 i 5 ustawy o PSP, miały obowiązek orzec o jego zwrocie. Decyzja o zwrocie wypłaconego skarżącemu równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego jest następstwem funkcjonującej w obrocie prawnym, ostatecznej decyzji orzekającej o utracie przez skarżącego uprawnień do tego świadczenia.

3. W wyniku tak przeprowadzonej kontroli zaskarżonej decyzji, Sąd uznał, że skarga M. P. nie zasługuje na uwzględnienie.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

        Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] r. Nr [...] nałożył (w punkcie pierwszym decyzji) na mł. kpt. M. P. obowiązek zwrotu nienależnie pobranych równoważników pieniężnych za brak lokalu mieszkalnego w okresie i wysokości:[...]

        W punkcie drugim decyzji organ rozłożył spłatę kwoty w wysokości [...] zł na [...] raty wynoszące po :

1.  [...] raty po [...] zł
2.  [...] rata po [...] zł

z zastrzeżeniem płatności każdej raty do ostatniego dnia każdego miesiąca począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym decyzja stała się ostateczna.

       W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu [...]r. uprawomocniła się decyzja Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] r. Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...]r. Nr [...] którą odmówiono mł. kpt. M. P. przyznania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego w okresie od [...] r. Uprawomocnienie się powyższej decyzji skutkuje obowiązkiem zwrotu przez mł. kpt. M. P. nienależnie pobranego równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego: w wysokości [...] zł za okres od [...] r. do [...] r., w wysokości [...] zł za okres [...] r. i w wysokości [...] zł za okres [...] r.

       Zgodnie bowiem z art. 79 ust. 4 i 5 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, kwoty wypłaconych równoważników za remont i za brak lokalu mieszkalnego podlegają zwrotowi w razie ich nienależnego pobrania będącego skutkiem:

1) podania w oświadczeniu mieszkaniowym nieprawdziwych danych, mających wpływ na istnienie uprawnienia do równoważnika lub na jego wysokość;

2) niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 3.;

      Natomiast sytuacja materialna strony, a w szczególności obciążenia finansowe związane ze studiami magisterskimi w Szkole Głównej Służby Pożarniczej, uzasadniała uwzględnienie wniosku strony o rozłożenie tej kwoty na raty.

      Od decyzji organu I instancji M. P. wniósł odwołanie, w którym zarzucił naruszenie art. 7 i 9 Kpa. Uzasadniając swoje stanowisko odwołujący się przywołał wyrok wydany w sprawie w przedmiocie równoważnika za brak lokalu, dotyczącej innego strażaka pełniącego służbę w tej samej jednostce PSP. Ponadto skarżący wskazał, że należałoby uporządkować i wyjaśnić przepisy dotyczące dodatku za brak lokalu na wzór ustawy o Policji.

     Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia, po rozpatrzeniu odwołania mł. kpt. M. P. od decyzji Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

     M.P. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzję Komendanta Wojewódzkiego PSP zarzucając jej naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym.

      Zdaniem skarżącego, zaskarżona decyzja jest wadliwa, dlatego winna być uchylona. Decyzja ta nie uwzględnia bowiem okoliczności wynikających z art. 409 Kodeksu Cywilnego, iż wzbogacenie spowodowane pobraniem nienależnych kwot zostało w całości zużyte. Jeżeli ten, kto uzyskał korzyść bez podstawy prawnej, następnie zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, tzn. nie uzyskał ani korzyści zastępczej, ani zaoszczędzenia wydatku (zob. orz. SN z 30.4.1962 r., 4 CR 318/62, RPE 1964, z. 3, s. 305), obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa. Wzbogacony nie odpowiada zatem ani za przypadkową utratę przedmiotu wzbogacenia, ani za takie jego zużycie, które definitywnie likwiduje wzbogacenie, tzn. za zużycie nieproduktywne (zob. wyr. SN z 12.3.2010 r., II PK 272/09, niepubl.). Taki ściśle konsumpcyjny charakter ma przede wszystkim wynagrodzenie za pracę (orz. SN z 1.6.1954 r., 2 CO 47/54, PZS 1954, Nr 11, s. 47), a także alimenty, renty itp. świadczenia (J. Pietrzykowski, w: Komentarz 1972, t. 2, s. 965-966; zob. także A. Ohanowicz, Niesłuszne wzbogacenie, s. 342). Na poparcie powyższej tezy skarżący powołał się na orzecznictwo Sądu Najwyższego.

      W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał dotychczas zajmowane stanowisko w sprawie i wniósł o jej oddalenie.

      Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oddala skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych