Tezy orzeczenia:

1. Przed przystąpieniem do omówienia wyniku sądowej kontroli zaskarżonej decyzji odnośnie do meritum sprawy należy podkreślić, gdyż skarżący tego nie dostrzega, że badanie legalności zaskarżonego aktu nie może odbywać się w kontekście pism i wyjaśnień ministerstw lub innych organów ponieważ pisma, wyjaśnienia, okólniki itp. nie należą do źródeł prawa powszechnie obowiązującego wymienionych w art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Dlatego bezprzedmiotowe dla rozstrzygnięcia jest powoływanie się przez skarżącego na pisma rady legislacyjnej i departamentu prawnego MSWiA.

2. Bezprzedmiotowy jest również zarzut skargi stwierdzający nieuwzględnienie w zaskarżonej decyzji wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem w niniejszej sprawie nie zaistniała przewidziana ustawą- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sytuacja związania organu administracji publicznej zapatrywaniami prawnymi sądu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 153 wskazanej ustawy, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, co w praktyce odnosi się do konkretnej sprawy przy niezmienionym jej stanie prawnym i stanie faktycznym, a nie dotyczy innych spraw, choćby tożsamych co do przedmiotu żądania strony.

3. Wyroki zarówno NSA jak i WSA wydane w innych sprawach posiadają znaczenie dla kształtowania się wykładni przepisów prawa, ale same tym prawem nie są, a zatem w wypadku braku związania, o którym mowa w cytowanego art.153 p.p.s.a., na podstawie tylko tych wyroków nie można skuteczne konstruować zarzutu naruszenia prawa.

4. W art. 2 tej ustawy wymienione zostały dwie kategorie świadczeń występujących w ramach zaopatrzenia emerytalnego, tj. świadczenia pieniężne (pkt 1) oraz inne świadczenia i uprawnienia (pkt 2 ). Wśród tej drugiej grupy rozróżniono świadczenia lecznicze (lit. a), świadczenia socjalne (lit. b) oraz prawo do lokalu mieszkalnego albo pomocy w budownictwie mieszkaniowym (lit. c). Wyliczenie to jest wyczerpujące, co oznacza, że ustawodawca innych świadczeń dla emerytów nie przewidział. Ze wskazanego przepisu jednoznacznie wynika, że emerytowany funkcjonariusz swoje potrzeby mieszkaniowe może realizować jedynie poprzez przysługujące mu uprawnienia w formie prawa do lokalu mieszkaniowego lub też pomocy w budownictwie mieszkaniowym. Sprecyzowania tych uprawnień dokonano w art. 29 (co do prawa do lokalu mieszkalnego) oraz art. 30 (co do pomocy w budownictwie mieszkaniowym).

5. Jak wynika ze skargi oraz odwołania, skarżący swoje uprawnienie do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkaniowego wywodzi, między innymi, właśnie z wyżej wskazanego art. 29 ust. 1 wskazanej ustawy podnosząc, że przysługujące emerytowi prawo do lokalu obejmuje w swym zakresie również prawo do równoważnika za remont. W ocenie sądu, pogląd ten jest chybiony. Stosownie bowiem do ust. 1 tego przepisu "funkcjonariusze zwolnieni ze służby, uprawnieni do policyjnej emerytury lub renty, mają prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub podległych im organów, albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szefa Służby Wywiadu Wojskowego w rozmiarze przysługującym im w dniu zwolnienia ze służby. Do mieszkań tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące lokali mieszkalnych dla funkcjonariuszy". Powyższe unormowanie wyklucza zatem przyznanie emerytowanemu funkcjonariuszowi PSP pomocy w formie równoważnika za remont lokalu mieszkalnego, albowiem przewidziane w nim prawo do lokalu mieszkalnego, które to należy rozumieć jako uprawnienie do przyznania i użytkowania lokalu z zasobu mieszkaniowego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. W uzasadnieniu wyroku z dnia 27 października 2008 r. w sprawie U 4/08 (publ. OTK-A 2008/8/141)

6. Gdyby intencją ustawodawcy było przyznanie emerytowanemu funkcjonariuszowi uprawnienia do równoważnika pieniężnego, to w art. 2 bądź art. 29 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy wymieniłby ten równoważnik, tak jak to uczynił w art. 77 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej. Jednakże tego nie dokonano, co świadczy o celowym działaniu ustawodawcy, zmierzającym do ograniczenia uprawnień mieszkaniowych emeryta w porównaniu do uprawnień funkcjonariusza pozostającego w służbie czynnej. Dodatkowo należy zauważyć, że w przepisach ustawy o Państwowej Służbie Pożarnej, uprawnienie do otrzymania przedmiotowego równoważnika pieniężnego powiązano z pełnieniem służby stałej, a niewątpliwie emerytowany funkcjonariusz nie jest osobą pełniącą służbę, zatem słusznie organ wskazał, że uprawnienie do równoważnika wygasa wraz z chwilą przejścia na emeryturę.

7. Wbrew przekonaniu skarżącego, z zawartego w art. 29 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, sformułowania nakazującego "odpowiednie" stosowanie do mieszkań przepisów dotyczących funkcjonariuszy nie można wywieść obowiązku stosowania wszystkich przepisów dotyczących lokali mieszkalnych funkcjonariuszy, a zatem z tej okoliczności nie można wyprowadzić prawa do przyznania równoważnika pieniężnego za remont lokalu. Podzielić należy w tym względzie stanowisko organu II instancji, iż odpowiednie stosowanie odnosi się wyłącznie do sytuacji dotyczącej zajmowania i zwalniania przez emerytów lokali mieszkalnych oraz zasad obliczania czynszu.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

     Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej po rozpatrzeniu oświadczenia mieszkaniowego i roszczenia wniesionego pismem z dnia [...]r. – odmówił L. R. równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego.

      W uzasadnieniu organ wskazał, że w ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują m.in. prawo do lokalu mieszkalnego albo do pomocy w budownictwie mieszkaniowym. Poza wyżej wymienionymi uprawnieniami przysługującymi emerytom w ramach zaopatrzenia emerytalnego ustawodawca nie przewidział innych form pomocy dotyczących lokali mieszkalnych i mieszkalnictwa.

       Ustawą z dnia 6 maja 2005r. o zmianie ustawy o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U Nr 100, poz. 836), która weszła w życie dnia 1 lipca 2005 r. wprowadzone zostały zmiany między innymi przepisów 77 i 79 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej.

       Organ ustalił, że bezsporne jest, iż L. R. został zwolniony ze służby dnia [...]r. w związku z przejściem na emeryturę "policyjną" i korzysta z zaopatrzenia emerytalnego.

       W świetle przywołanych wyżej przepisów prawnych Komendant uznał zatem, że wnioskodawca nie spełnia warunków do otrzymania równoważnika za remont lokalu mieszkalnego.

       L.R. nie zgodził się z powyższą decyzją i w odwołaniu wniósł o jej uchylenie i o przyznanie mu przedmiotowego świadczenia wraz z należnymi odsetkami, podnosząc, że za uchyleniem tej decyzji przemawia jego słuszny interes jako strony oraz fakt wydania zaskarżonego aktu z rażącym naruszeniem prawa.

       Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, po rozpatrzeniu odwołania - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

       Reasumując, organ odwoławczy podzielił w pełni stanowisko organu I instancji i uznał, że emerytowany strażak nie posiada uprawnień do równoważnika za remont lokalu mieszkalnego.

       L.R. wniósł na powyższą decyzję ostateczną skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego, brak kompleksowego, obiektywnego i wszechstronnego rozpatrzenia sprawy i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i uznanie jego roszczenia za zasadne.

       Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 r. sprawy ze skargi L. R. na decyzję Komendanta Straży Pożarnej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie równoważnika pieniężnego na remont lokalu mieszkalnego oddala skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych