Wydrukuj tę stronę
środa, 03 styczeń 2018 06:27

Zakaz użytkowania zewnętrznego tarasu widokowego zlokalizowanego na dachu budynku

Napisał Dariusz P. Kała
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
źródło foto:www.pixabay.pl źródło foto:www.pixabay.pl

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 listopada 2017 r., II SA/Gd 444/17

Tezy orzeczenia:

1. Stwierdzony przez orzekające w sprawie organy, na podstawie wyczerpująco przeprowadzonego postępowania dowodowego, stan faktyczny sprawy uprawniał do zastosowania dyspozycji art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1340 ze zm.) i orzeczenia wobec wszystkich współwłaścicieli budynku przy ul. S. w G. zakazu użytkowania zewnętrznego tarasu widokowego zlokalizowanego na dachu tego budynku,

2. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie prawidłowo stwierdziły organy obu instancji, że zewnętrzny taras zlokalizowany na części dachu budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym przy ul. S. w G. nie ma zapewnionych warunków ewakuacji,

3. Przez odpowiednie warunki ewakuacji należy rozumieć zespół przedsięwzięć oraz środków techniczno – organizacyjnych zapewniających szybkie i bezpieczne opuszczenie strefy zagrożonej lub objętej pożarem. Warunkiem niezbędnym do zrealizowania powyższego jest zapewnienie dróg ewakuacyjnych o właściwych parametrach technicznych, które szczegółowo określone zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422),

4. Droga ewakuacyjna nie może ponadto prowadzić przez część przynależną do innego lokalu, gdyż może to spowodować ograniczoną możliwość jej użycia (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 1180/16). Z uwagi na warunki bezpieczeństwa pożarowego i wymogi sprawnej ewakuacji zabrania się zaś m.in. zamykania drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie oraz ograniczenia dostępu do wyjść ewakuacyjnych,

5. Niezapewnienie drogi ewakuacyjnej z przedmiotowego tarasu orzekające w sprawie organy słusznie uznały przy tym za sytuację zagrażającą życiu ludzi,

6. Wyjaśnić bowiem należy, że wykładnia przepisu art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej nie pozostawia wątpliwości, że organ administracji, działając w granicach uznania administracyjnego, może dokonać wyboru sankcji w przypadku stwierdzenia naruszeń wymienionych w tym przepisie. Zastosowanie sankcji bardziej dotkliwej - zakazania eksploatacji budynku nie musi być konsekwencją niewykonania wcześniej nałożonych obowiązków. Organ administracyjny stwierdziwszy, że uchybienia mogą powodować zagrożenie życia ludzi lub bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania pożaru jest uprawniony do wydania decyzji, mocą której wstrzyma eksploatację obiektu (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OSK 2302/13,

7. Prawidłowo przy tym, w ocenie Sądu, zakaz użytkowania zewnętrznego tarasu widokowego zlokalizowanego na dachu budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. S. w G. orzeczony został wobec wszystkich współwłaścicieli tego budynku, w tym skarżących A. Z. i J. Z. Bezsporne jest bowiem, że taras ten stanowi część wspólną budynku przy ul. S. w G. i dlatego właśnie jest on dostępny dla wszystkich współwłaścicieli budynku,

8. Z powołanych przepisów wynika, że w pierwszej kolejności to właściciel danego obiektu ponosi odpowiedzialność za naruszenie przepisów przeciwpożarowych. Jeżeli zatem do naruszenia przepisów przeciwpożarowych doszło w obrębie części wspólnych obiektu budowlanego, to odpowiedzialność przewidzianą w ustawie z 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej ponoszą wszyscy współwłaściciele tych części wspólnych, a nie właściciele konkretnych przedmiotów, czy tylko niektórych lokali. Adresatem decyzji wydanej wskutek stwierdzenia naruszenia przepisów przeciwpożarowych są właściciele obiektu, którego te naruszenia dotyczą, bądź współwłaściciele jego części wspólnych, jeżeli naruszenia dotyczą tych części (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 września 2016 r., sygn. akt II OSK 2976/14

Skrócony stan faktyczny:

Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia 24 marca 2016 r., zakazał wszystkim współwłaścicielom (W. P., I. F., A. Z., E. W., D. P. oraz A. Z. i J. Z.) budynku mieszkalnego wielorodzinnego, położonego przy ul. S. w G., użytkowania zewnętrznego tarasu widokowego zlokalizowanego na dachu tego budynku.

Uzasadniając wydaną decyzję, organ I instancji wskazał, że podczas przeprowadzonych w przedmiotowym budynku kontroli w dniach: 28 kwietnia 2015 r., 4 maja 2015 r., 10 lutego 2016 r. i 12 lutego 2016 r. ustalił, że brak jest odpowiednich warunków ewakuacji z zewnętrznego tarasu widokowego zlokalizowanego na części dachu tego budynku. Jak wskazał, dostać się na taras widokowy można na dwa sposoby, tj. z drugiego poziomu lokalu mieszkalnego nr 6 (którego właścicielami są skarżący A. Z. i J. Z.) poprzez przedsionek służący do komunikacji i oddzielający lokal mieszkalny od tarasu oraz można wjechać dźwigiem osobowym, który dociera na wysokość drugiego poziomu lokalu nr 6, gdzie poprzez wskazany przedsionek można wejść na taras. Przedsionek ten zamknięty jest z obu stron drzwiami (drzwi na taras oraz drzwi do lokalu mieszkalnego nr 6). Wymiary przedsionka wynoszą 1,5 m x 1,94 m. Szerokość drzwi prowadzących na taras, mierzona w świetle po pełnym otwarciu (z uwzględnieniem grubości skrzydła drzwiowego) wynosi 0,91 m. W obrębie przedsionka usytuowany jest również wyłaz dachowy, umożliwiający dotarcie na dach w celu wykonania np. prac naprawczych czy konserwacyjnych. Klatka schodowa w budynku umożliwia dotarcie wyłącznie do mieszkań, w tym na pierwszy poziom mieszkania nr 6. Nie ma możliwości dotarcia na taras widokowy poprzez klatkę schodową. Powyższy układ tarasu, w ocenie organu I instancji, nie spełnia warunków określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422), w tym warunków określonych w § 207 ust. 2 tego rozporządzenia, w § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. nr 109, poz. 719), a także w art. 4 ust. 1a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. z 2009 r., nr 178, poz. 1380 ze zm.). W przypadku bowiem powstania pożaru i konieczności ewakuacji z tarasu dźwig osobowy nie może być używany, natomiast droga ewakuacji poprzez przedsionek (służący do komunikacji) oraz lokal mieszkalny nr 6 nie spełnia wymagań określonych w powołanym rozporządzeniu.

Od decyzji Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej odwołania wnieśli W. P. oraz A. Z. i J. Z.

Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A. Z. i J. Z. decyzją z dnia 19 maja 2016 r., nr [..], utrzymał w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 24 marca 2016 r. oraz, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez W.P. decyzją z dnia 29 czerwca 2016 r., nr [..], również utrzymał w mocy tę samą decyzję organu I instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 382/16, stwierdził nieważność obu decyzji Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej - z dnia 19 maja 2016 r., nr [..] oraz z dnia 29 czerwca 2016 r., nr [..], jako że wydane zostały one z rażącym naruszeniem prawa. W sytuacji wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji przez dwie lub więcej stron postępowania administracyjnego zasada dwuinstancyjności nakłada bowiem na organ odwoławczy obowiązek ich łącznego rozpoznania i co do zasady wydania jednej decyzji kończącej postępowanie odwoławcze.

Po ponownym rozpatrzeniu wniesionych odwołań Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia 15 maja 2017 r., utrzymał w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 24 marca 2016 r.

Na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniosła W. P. Skarga ta została zarejestrowana w Sądzie pod sygn. akt II SA/Gd 444/17.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej wnieśli również A. Z. i J. Z. Sprawa ta została zarejestrowana w Sądzie pod sygn. akt II SA/Gd 445/17.

W odpowiedziach na obie skargi Komendanta Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wniósł o ich oddalenie, w pełni podtrzymując stanowisko i argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 7 września 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 445/17, wydanym na podstawie art. 111 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) połączył sprawę ze skargi A.Z. i J. Z.ze sprawą ze skargi W. P., zawisłą przed tutejszym sądem pod sygn. akt II SA/Gd 444/17 oraz postanowił prowadzić połączone sprawy pod sygnaturą akt II SA/Gd 444/17.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku  po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skarg A. Z. i J. Z. oraz W. P. na decyzję Komendanta Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej z dnia 15 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie zakazu użytkowania części obiektu budowlanego w związku z naruszeniem przepisów przeciwpożarowych oddala skargi.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dodatkowe informacje

  • Sąd sąd administracyjny
  • Sygnatura II SA/Gd 444/17
  • Akt prawny

    Dz.U. 2013 nr 0 poz 1340; art. 26 ust. 1 pkt 2; Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej - tekst jednolity.

  • Data wydania środa, 22 listopad 2017
  • Kategoria Ochrona Przeciwpożarowa
  • Rodzaj orzeczenia wyrok
  • Autor Dariusz P.Kała
Czytany 2348 razy