Tezy orzeczenia:

1. Sąd prawidłowo ocenił, że zaskarżona decyzja nie została podjęta z naruszeniem prawa. Sąd I instancji odniósł się do wszystkich kwestii spornych wyjaśniając, z jakich powodów uznał ustalenia poczynione przez organy za miarodajne.

2. Zauważyć należy, że decyzja ta podjęta w oparciu przepis art. 13 ust. 3 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej jest decyzją podjętą w ramach uznania administracyjnego, co wynika z braku ustanowienia w nim przez ustawodawcę konkretnych kryteriów uzasadniających odwołanie komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej ze stanowiska przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej. Stosunek służbowy strażaka z powołania ma charakter organizacyjny i nie korzysta ze szczególnej ochrony prawnej charakterystycznej dla mianowania, którego rozwiązanie możliwe jest tylko w przypadkach określonych w ustawie. Powyższa okoliczność ma w sprawie kluczowe znaczenie. Brak tej ochrony wynika z istoty samego powołania. Powołanie, jak to trafnie wskazuje Sąd I instancji, następuje w celu realizacji określonych zadań i wiąże się zwykle ze sprawowaniem odpowiedzialnych funkcji kierowniczych a gwarancją realizacji tych funkcji jest pełna przydatność określonej osoby na konkretnym stanowisku służbowym. Powyższy stosunek jest oparty na zaufaniu. Warunkiem powołania, obok fachowości i doświadczenia, jest bowiem także zaufanie, jakim osobę powołaną na dane stanowisko darzy organ powołujący. Z chwilą utraty zaufania, o ile wykazane zostaną konkretne okoliczności mogące wywołać wątpliwości co do celowości pozostawienia osoby na kierowniczym stanowisku, zachodzą powody uzasadniające odwołanie. Utrata zaufania wynika z subiektywnej oceny przełożonego, a nie z obiektywnie zaistniałych przyczyn. Nie można skutecznie zakwestionować utraty zaufania w sytuacji wykazania przez organ faktów uzasadniających utratę zaufania.

3. Oznacza to, że odwołać ze stanowiska komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej, może w każdym czasie organ uprawniony do powołania na to stanowisko tj. komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, po zasięgnięciu opinii starosty.

4. Z kolei, w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego podkreśla się, że brak konkretnych kryteriów uzasadniających odwołanie oznacza, że uruchomienie procedury określonej w art. 13 ust. 3 omawianej ustawy, pozostawione zostało uznaniu właściwego organu administracji publicznej, który w każdym czasie może odwołać osobę ze stanowiska kierowniczego jednostki, o ile ustały przesłanki uzasadniające powołanie, a tym samym pozostawienie określonej osoby na zajmowanym stanowisku i starosta wyrazi w tej kwestii swoją opinię (por. wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2008 r. sygn. akt I OSK 648/07 oraz wyrok NSA z dnia 18 lutego 2010 sygn. akt I OSK 1133/09.

5. W związku z zarzutami skargi podkreślić należy, że utrata zaufania jest kategorią oceny zaistniałych faktów, i to oceny subiektywnej, opartej na konkretnych okolicznościach mogących wywołać wątpliwości co do celowości pozostawienia osoby na kierowniczym stanowisku. Utrata zaufania wynika z subiektywnej oceny określonych faktów przez przełożonego, a nie podwładnego. W sprawie zostały wykazane konkretne okoliczności mogące wywołać wątpliwości co do celowości pozostawienia skarżącego na zajmowanym stanowisku, których to okoliczności skarżący skutecznie nie podważył, kwestionując ocenę tych okoliczności przez przełożonego, jako mogących stanowić podstawę utraty zaufania do niego. Podkreślić należy, że nawet sam skarżący (co wynika z akt administracyjnych) nie kwestionuje istnienia konfliktu pomiędzy nim a Komendantem Wojewódzkim PSP w R.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

            Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 marca 2011 r., sygn. akt II SA/WA 1808/10, oddalił skargę M.C. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 26 sierpnia 2010 r. nr (...) w przedmiocie odwołania ze stanowiska służbowego.

            Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w R. poinformował M.C. o wszczęciu postępowania w sprawie odwołania go ze stanowiska Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w (...).

            Starosta L. pismem z dnia 13 maja 2010 r. negatywnie zaopiniował zamiar odwołania M.C.

            Komendant Wojewódzki PSP w R. decyzją z dnia 31 maja 2010 r. nr (...), wydaną na podstawie art. 31a ust. 1 w związku z art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 ze zm.) odwołał M.C. ze stanowiska Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w (...). Decyzji tej nadano, na podstawie art. 108 § 1 KPA, rygor natychmiastowej wykonalności.

            Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia 26 sierpnia 2010 r. nr (...), wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 KPA, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, po rozpatrzeniu odwołania M.C. od decyzji P. Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w R. z dnia 31 maja 2010 r. nr (...), w sprawie odwołania z dniem 1 czerwca 2010 r. M.C. ze stanowiska Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w (...), uchylił decyzję w części dotyczącej daty odwołania ze stanowiska i stwierdził, że odwołanie to nastąpiło z dniem 7 czerwca 2010 r., tj. z dniem doręczenia stronie decyzji administracyjnej organu I instancji, w pozostałej części utrzymał decyzję w mocy.

            Od decyzji tej M.C. złożył odwołanie. Po przeprowadzeniu postępowania i ponownym rozpatrzeniu sprawy Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej wydał wskazaną na wstępie decyzję.

           Następnie organ odwoławczy stwierdził, że "stosunek łączący strażaka z organem nie jest cywilnoprawnym stosunkiem pracy. Strażak jest funkcjonariuszem, nie świadczy pracy, lecz służy. Jego stosunek służbowy cechuje się nierównością stron, podporządkowaniem i dyspozycyjnością" (wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2007 r., II SA/WA 1984/06), co oznacza, że przełożony może władczo kształtować, w ramach obowiązującego prawa, sytuację prawną strażaka.

            Organ II instancji uchylił decyzję w części dotyczącej terminu odwołania strażaka ze stanowiska służbowego i uznał, że odwołanie ze stanowiska nastąpiło z dniem 7 czerwca 2010 r., tj. w terminie wynikającym z doręczenia stronie decyzji administracyjnej organu I instancji.

            Decyzja ta stała się przedmiotem skargi M.C. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniósł o uchylenie zarówno decyzji P. Komendanta Wojewódzkiego PSP z dnia 31 maja 2010 r. w sprawie odwołania go ze stanowiska Komendanta Powiatowego PSP w (...), jak i decyzji Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 26 sierpnia 2010 r. Jednocześnie wniósł o obciążenie kosztami postępowania sądowego Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.

             Sąd I instancji stwierdził, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.        

            Sąd wojewódzki podzielił pogląd wyrażony w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z dnia 28 lutego 2007 r. sygn. akt I OSK 324/06), w którym NSA wskazał, iż stosunek służbowy strażaka z powołania ma charakter organizacyjny i nie korzysta ze szczególnej ochrony prawnej charakterystycznej dla mianowania, którego rozwiązanie możliwe jest tylko w przypadkach określonych w ustawie, dodając, iż brak tej ochrony wynika z istoty samego powołania, które następuje w celu realizacji określonych zadań i wiąże się zwykle ze sprawowaniem odpowiedzialnych funkcji kierowniczych, a gwarancją realizacji tych funkcji jest pełna przydatność określonej osoby na konkretnym stanowisku służbowym. Stosunek ten oparty jest na zaufaniu. Warunkiem powołania, obok fachowości i doświadczenia, jest bowiem także zaufanie, jakim osobę powołaną na dane stanowisko darzy organ powołujący

            Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł M.C. zaskarżając go w całości. Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2011 r. sygn. akt II SA/WA 1808/10 w sprawie ze skargi M.C. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia (...)sierpnia 2010 r. nr (...) w przedmiocie odwołania ze stanowiska służbowego oddala skargę kasacyjną.

Orzeczenie w formacie pdf

 Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych