Tezy orzeczenia:

1. Na wstępie z ostrożności procesowej przypomnieć należy, iż Rzecznik Dyscyplinarny posiada legitymację do wniesienia przedmiotowej skargi. W tej kwestii wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny, który w postanowieniu z dnia 5 października 2006 r., sygn. akt I OSK 1314/06, który stwierdził, że "skoro rzecznikowi dyscyplinarnemu, podobnie jak obwinionemu i jego obrońcy, przysługuje prawo kwestionowania orzeczenia dyscyplinarnego I instancji w drodze odwołania, to rozwiązanie to przesądza o tym, iż postępowanie dyscyplinarne jest postępowaniem o charakterze kontradyktoryjnym, toczącym się przed komisją dyscyplinarną. Z tego powodu uznać trzeba, że rzecznik dyscyplinarny podobnie jak obwiniony musi być uznany za stronę postępowania dyscyplinarnego w rozumieniu art. 124 j ustawy. W przeciwnym wypadku rzecznik dyscyplinarny bez uzasadnionej przyczyny pozbawiony zostałby prawa do sądu, a zwrócić trzeba uwagę na to, że ze względu na istotę postępowania dyscyplinarnego nie może on być utożsamiany z organem orzekającym w postępowaniu dyscyplinarnym - komisją dyscyplinarną."

2. Zgodnie z art. 115 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 ze zm.), strażak odpowiada dyscyplinarnie za zawinione, nienależyte wykonywanie obowiązków służbowych oraz za czyny sprzeczne ze złożonym ślubowaniem (ust. 1). Strażak odpowiada dyscyplinarnie również za popełnione przestępstwa lub wykroczenia, niezależnie od odpowiedzialności karnej (ust. 2). Wykładnia tego przepisu nie nasuwa wątpliwości, iż strażak odpowiada dyscyplinarnie za działania zawinione. Warunkiem wstępnym było zatem wykazanie, że taki zawiniony charakter miały czyny, zarzucane funkcjonariuszowi w postępowaniu dyscyplinarnym.

3. Sam fakt przebywania na długotrwałym zwolnieniu lekarskim i niepoddanie się w tym czasie badaniom na okoliczność przydatności do służby, nie może zostać zaliczony do kategorii przewinień, uzasadniających odpowiedzialność dyscyplinarną.

4. H.S. obwiniono za to, że bezpośrednio po długotrwałym zwolnieniu ([...].06.2007 – [...].07.2008 r.) nie zgłosiła się na badania lekarskie. Uzasadnienie popełnionego czynu przywołuje zaś fakty niezgłoszenia się na badania w okresie wcześniejszym, to jest w czasie, kiedy przebywała ona na zwolnieniu lekarskim. Brak spójności w tym zakresie jest rażący. Zauważyć w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 124n cytowanej ustawy, do spraw nieuregulowanych, dotyczących postępowania dyscyplinarnego funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 4 kpk stanowi, iż organ prowadzący postępowanie jest obowiązany badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Natomiast zgodnie z art. 5 § 2 kpk, nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Powyższa zasada (in dubio pro reo) w ocenie Sądu nie była należycie przestrzegana przez Rzecznika dyscyplinarnego.

5. Podniesione w skardze przez Rzecznika Dyscyplinarnego zarzuty nie zasługują na uwzględnienie. Przede wszystkim stwierdzić należy, iż Rzecznik dokonał nieprawidłowej wykładni zasady in dubio pro reo. A mianowicie w ogóle nie wziął pod uwagę wątpliwości związanych z brakiem winy funkcjonariusza, ani też nie próbował ich wyjaśnić na korzyść obwinionej.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

        Orzeczeniem z dnia [...] grudnia 2009 r., sygn. akt [...] Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej, działając na podstawie art. 437 § 1 kodeksu postępowania karnego uchyliła orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w [...] z dnia [...] września 2009 r. sygn. akt [...] o uznaniu obwinionej H. S. winną popełnienia zarzucanych jej czynów i wymierzeniu kary dyscyplinarnej łącznej nagany oraz uniewinniła obwinioną z zarzucanych jej czynów.

       W motywach uzasadnienia organ wskazał, że H. S. została obwiniona o to, że:

       1. nie wykonała polecenia służbowego, polegającego na zgłoszeniu się do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej

           Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w celu ustalenia dalszej przydatności do służby niezwłocznie po długotrwałym

           zwolnieniu lekarskim, trwającym od dnia [...] lipca 2007 r. do dnia [...] lipca 2008 r.,

       2. nie usprawiedliwiła nieobecności w służbie w dniach [...] lipca 2008 r., czym naruszyła art. 115 ust. 1 ustawy z dnia

           24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 ze zm.).

        Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe orzeczenie wniósł Rzecznik Dyscyplinarny przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej.

        Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2010 r. sprawy ze skargi Rzecznika Dyscyplinarnego przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w [...] na orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia dyscyplinarnego oddala skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych