Tezy orzeczenia:

1. Na wstępie niniejszych rozważań należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie skład orzekający podziela stanowisko tego Sądu prezentowane już we wcześniejszych sprawach dotyczących zbliżonej problematyki, a w szczególności wykładni art. 28 ustawy o ochronie przeciwpożarowej (zob. wyrok tutejszego Sądu z dnia 22 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Gl 236/09, czy wyrok z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt 257/09).

2. Zdaniem tutejszego Sądu ekwiwalent, o jakim mowa w art. 28 ustawy o ochronie przeciwpożarowej stanowi rekompensatę za udział w określonym działaniu, nie jest natomiast równoważnikiem zarobków. Po pierwsze ustawodawca nie powiązał go z wynagrodzeniem za pracę, a z udziałem w działaniu ratowniczym lub szkoleniu (art. 28 ust. 1 przedmiotowej ustawy), jedynie wyłączając możliwość jego przyznania w razie uzyskania za czas nieobecności w pracy członka straży wynagrodzenia (art. 28 ust. 3 tej ustawy). Po wtóre nie jest on przyznawany w wysokości tegoż wynagrodzenia, a w wysokości ustalanej przez radę gminy, nie większej iż określona w art. 28 ust. 2 cytowanej ustawy. Po trzecie nie każdy strażak jest pracownikiem w rozumieniu przepisów prawa pracy, zatem nie każdy jest uprawniony do otrzymywania wynagrodzenia za pracę, stąd wedle koncepcji Wojewody sporny ekwiwalent nie odnosiłby się do wszystkich strażaków. Niepodobna wszak rekompensować czegoś, do czego nie ma się prawa. Jej przyjęcie skutkowałoby przyznaniem owego ekwiwalentu tylko tym, którzy pozostają w stosunku pracy, co byłoby oczywistym naruszeniem zasady równości wobec prawa. Zatem zasadnie organ skarżącej Gminy powiązał ekwiwalent z zaangażowaniem się strażaka w działanie określone w art. 28 ust. 1 cytowanej ustawy. A skoro tak, to należało zaakceptować zróżnicowanie go w zależności od tego czy chodzi o działanie ratownicze czy szkolenie pożarnicze. Akcja ratownicza i szkolenie są nieporównywalne przykładowo pod względem wydatkowanych sił i zagrożeń. W konsekwencji czego za dopuszczalne przyszło uznać zróżnicowanie wysokości ekwiwalentu dla obu tych sytuacji. W związku z koniecznością dojazdu poprawne byłoby także przyjęcie innej stawki za udział w szkoleniu na terenie gminy i poza nim, jednakże pominięcie tej okoliczności nie powoduje, że ustalone wysokości ekwiwalentu są wadliwe. Ustawodawca formułując wskazane przepisy nie ograniczył możliwości zróżnicowania stawek, taka operacja nie może więc być uznana za pozbawioną podstawy prawnej, gdy jej zasadność znajduje oparcie w realiach faktycznych i prawnych zasadzających się na różnych sytuacjach, w jakich ekwiwalent przysługuje. Z tych przyczyn zakwestionowanie legalności przedmiotowej uchwały należało uznać za chybione. W tej sytuacji argumentacja zamieszczona w skardze musi zostać uwzględniona, albowiem skarżąca gmina wskazywała na analogiczne aspekty związane z pojęciem "ekwiwalentu" i sposobów jego interpretacji, a tym samym wniesioną skargę należało uwzględnić.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

              Uchwałą z dnia [...] r., nr [...], działając na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 ze zm.), Rada Gminy W. ustaliła ekwiwalent pieniężny dla członków jednostek ochotniczych straży pożarnych w W. i G. w wysokości [...] zł/godzinę z tytułu udziału w działaniach ratowniczych oraz [...] zł/godzinę z tytułu udziału w szkoleniu pożarniczym organizowanym przez Państwową Straż Pożarną lub Gminę W.

           W § 2 postanowiono, że ekwiwalent ten wypłacany jest z budżetu Gminy, a wykonanie uchwały powierzono wójtowi, nadto określono, że uchwała ta wejdzie w życie z dniem podjęcia.

          W wyniku wszczętego w dniu [...]r. postępowania nadzorczego, zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...]r., a doręczonym Radzie Gminy W. w dniu 9 lutego 2009 r., Wojewoda [...], powołując się na przepis art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdził nieważność powyższej uchwały.

           Gmina W. reprezentowana przez pełnomocnika adwokata T.B. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniosła o stwierdzenie nieważności powyższego rozstrzygnięcia nadzorczego

            Odpowiadając na skargę organ nadzoru wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację i zwalczając stanowisko zaprezentowane w skardze. W szczególności w zakresie ekwiwalentu, który w jego ocenie, nie jest wynagrodzeniem, a rekompensatą za utracone zarobki.

           Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2009 r. sprawy ze skargi Gminy W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wysokości ekwiwalentu dla członków ochotniczej straży pożarnej z tytułu uczestnictwa w działaniu ratowniczym lub szkoleniu ratowniczym 1) uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, 2) określa, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie może być wykonane, 3) zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej kwotę [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych