Tezy orzeczenia:

1. Postępowanie dyscyplinarne funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej zostało uregulowane w Rozdziale 11 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., 1340 ze zm.). Przepisy powyższego rozdziału nie zawierają jednak wszystkich zasad proceduralnych takiego postępowania. Przepis art. 124b ust. 1 określa jedynie, iż komisja dyscyplinarna wydaje orzeczenie. Artykuł 124n ustawy o PSP w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale nakazuje stosować odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

2. W świetle art. 413 § 1 pkt 4 k.p.k., każdy wyrok powinien zawierać przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu. Doktryna i orzecznictwo przyjmuje jednolicie, iż przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu powinno znaleźć się w części wstępnej wyroku. W sytuacji, gdy cześć wstępna nie zawiera opisu czynów, na które się następnie powołuje, stanowi to nie tylko wyraźne uchybienie wymogowi ustawowemu przewidzianemu w powołanym przepisie (patrz wyrok Sadu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt II AKa 282/13, publik. KZS 2014, z. 2, poz. 99), ale także powoduje praktyczną nieczytelność i niezrozumiałość wyrok, który przecież stanowi samoistna całość i nie może być odkodowywany poprzez studiowanie akt sprawy. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że zarówno orzeczenie organu I instancji, jak i Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej, nie zawierają prawidłowego opisu zarzucanego obwinionemu czynu. Organy bowiem przyjęły, iż skarżący wykonywał dodatkowe zajęcie zarobkowe bez pisemnej zgody przełożonego. Jednakże nie określiły, w jakim przedziale czasowym owo naruszenie dyscypliny służbowej miało miejsce. Ze sformowanego zarzutu nie wynika, czy organy dyscyplinarne orzekające w sprawie dostrzegają popełnienie przewinienia jednorazowego, co wiąże się z zawarciem umowy o pracę w dniu [...] sierpnia 2014 r. bez zgody przełożonego, czy też przewinienia ciągłego, stanu naruszenia obowiązku trwającego od daty nawiązania stosunku pracy do nieustalonego w istocie czasu. Organ odwoławczy w tej kwestii powołuje się jedynie w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia na okoliczności rozwiązania ze skarżącym wymienionej umowy o pracę. Nie wskazuje przy tym, w jakiej dacie stosunek pracy ustał, a ma to istotne znaczenie dla określenia wagi czynu, za który obwiniony ponosi odpowiedzialność.

3. W rozpoznawanej sprawie sentencja orzeczenia dyscyplinarnego organu I, jak i II instancji, nie zawiera dokładnie określonego czynu zarzucanego skarżącemu przewinienia dyscyplinarnego ze wskazaniem czasu jego popełnienia. Przez to orzeczenie jest nieczytelne dla obwinionego, czego dobitnym dowodem jest formułowanie przez stronę skarżącą zarzutu ukarania za przewinie, za które już wcześniej obwiniony poniósł odpowiedzialność dyscyplinarną. Tego typu wada prawna orzeczenia jest nie do zaakceptowania w procedurze dyscyplinarnej, czy karnej.

4. Reasumując, zarówno orzeczenie organu I, jak i II instancji, w sposób istotny naruszają przepisy procedury dyscyplinarnej, tj. art. 124b oraz art. 124n ustawy o PSP w zw. z art. 413 § 1 pkt 4 i art. 332 § 1 pkt 2 k.p.k., które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy. To z kolei nakłada na Sąd obowiązek wyeliminowania z porządku prawnego wadliwych orzeczeń. Rozpoznając sprawę ponownie organ dyscyplinarny będzie obowiązany przedstawić skarżącemu zarzut dyscyplinarny w sposób uwzględniający powyższe uwagi, oceni czy zarzucany obwinionemu czyn, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia, został w formie opisanej w zarzucie popełniony i wyda orzeczenie spełniające wymogi zakreślone powołanymi przepisami ustawy o PSP i k.p.k.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

        Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej (dalej jako Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna) orzeczeniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania od orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej przy [...] Komendancie Wojewódzkim PSP w L. z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w sprawie uznania obwinionego [...] R. B. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu w postaci wykonywania dodatkowego zarobkowania poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego uprawnionego do mianowania, tj. przewinienia dyscyplinarnego z art. 30 ust. 1 i art. 57a ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej z dnia 24 sierpnia 1991 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1340 ze zm.), działając na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 124 n ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, orzekła o zmianie zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że obwinionemu wymierzyła karę nagany.

          Komisja Dyscyplinarna przy [...] Komendancie Wojewódzkim PSP w L. podczas rozpraw w dniach [...] grudnia 2014 r., [...] grudnia 2014 r., [...] stycznia 2015 r. oraz [...] czerwca 2015 r. rozpatrywała sprawę przeciwko [...] R.B., pełniącemu służbę w Komendzie Miejskiej PSP w L. na stanowisku zastępcy dowódcy zmiany w Jednostce Ratowniczo - Gaśniczej w B., obwinionego o to, że naruszył zasady zawarte w tekście roty ślubowania strażaka Państwowej Straży Pożarnej w związku z wykonywaniem dodatkowego zajęcia zarobkowego poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego uprawnionego do mianowania, tj. o przewinienie dyscyplinarne z art. 30 ust. 1 i art. 57 a ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej.

          Komisja I instancji orzeczeniem z dnia [...] czerwca 2015 r. uznała obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to przewinienie, na podstawie art. 117 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, wymierzyła mu karę wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe dowódcy zastępu.

          W toku prowadzonego postępowania dyscyplinarnego udowodniono, że obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu, tj. wykonywał dodatkowe zajęcie zarobkowe poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego uprawnionego do mianowania pracując w Porcie Lotniczym [...] S.A. na umowę o pracę, co w ocenie Komisji I instancji, znalazło potwierdzenie w dowodzie ujawnionym podczas rozprawy tj. piśmie Portu Lotniczego [...] S.A. z dnia [...] sierpnia 2014 r. W treści powyższego pisma Port Lotniczy [...] S.A. poinformował, że R. B. jest zatrudniony w Porcie Lotniczym [...] na podstawie kolejnej umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy od dnia [...] sierpnia 2014 r. do dnia [...] lipca 2019 r. Ani obrońca, ani obwiniony nigdy nie podważał prawdziwości danych zawartych w opisanym powyżej piśmie Portu Lotniczego [...] S. A.

       Komisja I instancji wskazała, że [...] R.B. został już raz uznany winnym przez Komisję Dyscyplinarną przy [...] Komendancie Wojewódzkim PSP w L. za podobny czyn i został ukarany karą nagany.

         Orzekając obwinionemu karę wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe dowódcy zastępu, Komisja I instancji wzięła pod uwagę fakt, że obwiniony rozwiązał umowę o pracę z Portem Lotniczym [...] S. A. za porozumieniem stron, jednakże Komisja ta zauważyła, że obwiniony popełnił czyn mając pełną świadomość jego niedopuszczalności. Ponadto obwiniony nie wykazał jakiegokolwiek zrozumienia swojego błędnego postępowania i nie wyraził żadnej skruchy.

         W odwołaniu od orzeczenia dyscyplinarnego z dnia [...] czerwca 2015 r. obrońca obwinionego podniósł, iż orzeczenie to nie odpowiada wymogom określonym w Kodeksie postępowania karnego i zostało uzyskane na skutek wielokrotnego, świadomego naruszenia zasad postępowania oraz manipulowania materiałem dowodowym sprawy. Z tych względów wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

           Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna nie dopatrzyła się zasadności zarzutów odwołania.

        Komisja Odwoławcza odnosząc się do poszczególnych zarzutów odwołania stwierdziła, iż zarzuty wniesione przez obrońcę obwinionego nie zasługiwały na uwzględnienie

         Orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej z dnia [...] sierpnia 2015 r. stało się przedmiotem skargi wniesionej przez R. B. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

        W odpowiedzi na skargę Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna wniosła o jej oddalenie oraz podtrzymała w całości stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

         Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi R.B. na orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej 1. uchyla zaskarżone orzeczenie oraz orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...], 2. zasądza od Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej na rzecz skarżącego R.B. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych