Tezy orzeczenia:

1. W niniejszej sprawie przedmiot darowizny stanowiła nieruchomość będąca własnością Powiatu L., natomiast podmiotem obdarowanym była OSP w L. Uwzględniając więc stronę przedmiotową i podmiotową spornej darowizny, należy wskazać, że w świetle art. 13 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, darowizna ta mogła zostać skutecznie dokonana wyłącznie na cel publiczny. Pojęcie celu publicznego, jakim posługuje się ustawa o gospodarce nieruchomościami, w tym w omawianym art. 13 ust. 2, nie jest dowolne, lecz wyraźnie określone w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez wskazanie katalogu celów publicznych w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jest to katalog konkretny i zamknięty w tym sensie, że jego pkt. 10 – "inne cele" - to tylko cele "określone w odrębnych ustawach". Aby więc mówić o celach publicznych darowizny nieruchomości stanowiącej własność powiatu, należy znaleźć cel wprost wyrażony w art. 6 pkt 1-9 albo cel określony jako publiczny w innej ustawie (patrz wyrok NSA z dnia 15 maja 2008 r., sygn. akt II OSK 548/07, publ. Lex nr 503449; wyrok NSA w Krakowie z dnia 10 października 2000 r., sygn. akt II SA/Kr 1010/00, publ. Lex nr 49925; wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. akt II SA/Lu 685/09, publ. CBOiS).

2. W ramach katalogu celów publicznych wymienionych w art. 6 pkt 1-9 w/w ustawy, ustawodawca nie wskazał w żadnym z tych punktów jako celu publicznego czynności polegającej na wydzieleniu lub przekazaniu w formie darowizny gruntu pod budowę siedziby ochotniczej straży pożarnej. W szczególności, wbrew twierdzeniom strony skarżącej, czynności tej nie uznał za cel publiczny w stanowiącym podstawę prawną spornej uchwały art. 6 pkt 7 w/w ustawy. Wymaga bowiem podkreślenia, że po pierwsze w przepisie tym ustawodawca określił jako cel publiczny wyłącznie samą "budowę i utrzymywanie obiektów oraz urządzeń" niezbędnych na potrzeby obronności państwa i ochrony granicy państwowej, oraz do zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, w tym budowę i utrzymywanie aresztów śledczych, zakładów karnych oraz zakładów dla nieletnich; a nie zaś wydzielenie czy przekazaniu "gruntu" pod budowę tych obiektów lub urządzeń. Po drugie należy zauważyć, że cele związane z ochroną przeciwpożarową świadczoną przez ochotnicze straże pożarne nie mogą być utożsamiane z zapewnieniem bezpieczeństwa publicznego, o jakim mowa w omawianym przepisie, bowiem rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 2004 r. w sprawie określenia rodzajów nieruchomości uznanych za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz.U. Nr 207, poz. 2107), za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa uznaje wyłącznie nieruchomości przeznaczone dla potrzeb Państwowej Straży Pożarnej. Nie ujęto natomiast w tym rozporządzeniu nieruchomości wykorzystywanych przez inne jednostki ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, a zatem i przez ochotnicze straże pożarne. Dlatego też nie można mówić, iż "niezbędnymi" dla zapewnienia bezpieczeństwa państwa (a wiec i bezpieczeństwa publicznego) są nieruchomości wykorzystywane przez ochotnicze straże pożarne. Wyrażonego w art. 6 pkt 7 w/w ustawy wymogu "niezbędności" nie spełnia nawet, zdaniem Sądu, rodzaj prawa do nieruchomości przyznany OSP w L. W ocenie Sądu do realizowania ochrony przeciwpożarowej przez ochotnicze straże pożarne nie jest "niezbędne" posiadanie prawa własności do gruntu, na którym mają znajdować się strażnice. Cel ten może być bowiem osiągnięty poprzez np. prawo użytkowania wieczystego gruntu czy dzierżawę gruntu. Z powyższych względów nie można zatem uznać przekazania gruntu pod budowę siedziby OSP w L. za czynność realizującą cel publiczny z art. 6 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami.  Czynność ta z oczywistych względów nie realizuje również celów publicznych określonych w art. 6 pkt 1 -6 i 8-9b, a także nie została ona uznana za cel publiczny przez żaden przepis ustawy o ochronie przeciwpożarowej, w ramach odesłania zawartego w art. 6 pkt 10 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W tym stanie rzeczy więc, należy podzielić stanowisko organu nadzoru, iż dokonanie darowizny gruntu stanowiącego własność jednostki samorządu terytorialnego na rzecz ochotniczej straży pożarnej celem budowy na tym gruncie strażnicy, nie realizuje żadnego z celów publicznych określonych w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

      W dniu 26 września 2011 r. Rada Powiatu w Lipnie podjęła uchwałę nr XIII/78/2011 w sprawie darowizny nieruchomości niezabudowanej stanowiącej własność Powiatu Lipnowskiego na cel publiczny, mocą której na podstawie art. 6 ust. 7 i art. 13 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) oraz art. 12 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.) wyraziła zgodę na dokonanie darowizny nieruchomości niezabudowanej, położnej w L. obręb nr [...] przy ul. Ż., oznaczonej geodezyjnie jako działki nr [...], o łącznej powierzchni 0,0571 ha, stanowiącej własność Powiatu L., na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej (OSP) w L., z przeznaczeniem na realizację celu publicznego, służącego zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego, poprzez budowę na tej działce nowej siedziby OSP w L.

      W dniu [...] Wojewoda K. rozstrzygnięciem nadzorczym nr [...], podjętym na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, stwierdził nieważności w/w uchwały nr XIII/78/2011.

      Na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody K. Rada Powiatu w L. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

      Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Rady Powiatu w [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie uchwały dotyczącej darowizny nieruchomości oddala skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych