Tezy orzeczenia:

1. Należy przypomnieć, że przepisy płacowe, w tym dotyczące uposażenia funkcjonariuszy służb mundurowych, muszą być interpretowane i stosowane w sposób ścisły. Niedopuszczalna jest nie tylko ich wykładnia rozszerzająca, ale nie można w tym zakresie stosować także interpretacji zawężającej. Nie można w drodze wykładni przypisywać ustawodawcy intencji co do zawężenia podmiotowego lub przedmiotowego zakresu danej regulacji płacowej, jeżeli on sam takiej woli wprost nie wyraził. Zamiar wszelkich takich ograniczeń powinien być rozważany i realizowany już na etapie redagowania tekstu prawnego, nie zaś wywodzony w drodze skomplikowanych metod wykładni przepisu prawnego już ustanowionego. Ponadto należy mieć na uwadze, że w państwie prawa obowiązuje generalna zasada, zgodnie z którą pozbawienie lub ograniczenie uprawnień pewnej kategorii osób może nastąpić wyłącznie na podstawie wyraźnego uregulowania. Konieczne jest więc istnienie jasnego przepisu wyłączającego lub ograniczającego prawa do danych świadczeń w związku z zaistnieniem określonego zdarzenia. Wykładnia musi opierać się na założeniu, że działania ustawodawcy są racjonalne. Zatem tam, gdzie określonych ograniczeń lub wyłączeń nie ustanawia sam prawodawca, tam nie wolno ich wprowadzać interpretatorowi teksu prawnego (zob. wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 2016 r., sygn. akt I OSK 93/15,

2. Cytowany art. 107 ust. 2 ustawy jest przepisem płacowym o charakterze gwarancyjnym, co powoduje, że norma ta musi być bezwzględnie interpretowana w sposób ścisły. Przepis ten gwarantuje zawieszonemu w czynnościach służbowych strażakowi otrzymanie zawieszonej części uposażenia i obligatoryjnych podwyżek wprowadzonych w okresie zawieszenia. Warunkiem realizacji takich uprawnień jest jednak to, że po zakończeniu postępowania karnego lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych, strażak nie zostanie skazany prawomocnym wyrokiem lub ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby. Oznacza to, że wypłatę zawieszonej części uposażenia i obligatoryjnych podwyżek wprowadzonych w czasie zawieszenia determinuje sposób zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego. Tym samym, do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania nie ma podstaw do otrzymania przez strażaka zawieszonej części uposażenia i obligatoryjnych podwyżek wprowadzonych w okresie zawieszenia.

3. Prawidłowo organy orzekające w sprawie wywiodły, że skoro postępowanie karne, będące przyczyną zawieszenia skarżącego w czynnościach służbowych, nie zastało jeszcze prawomocnie zakończone, nie można było uwzględnić wniosku skarżącego i wypłacić mu zawieszonej części uposażenia wraz z obligatoryjnymi podwyżkami tego uposażenia. Dopiero ustanie przyczyny zawieszenia skarżącego w czynnościach służbowych, to jest prawomocne zakończenie postępowania karnego, umożliwi rozpoznanie merytoryczne wniosku skarżącego z dnia 7 lutego 2017 r. Na powyższą ocenę nie ma wpływu obowiązująca na gruncie postępowania karnego zasada domniemania niewinności. Dodać na marginesie należy, że warunkiem otrzymania przez strażaka zawieszonej części uposażenia nie jest również pozostawanie w służbie, gdyż takiej przesłanki nie ma w art. 107 ustawy, na co prawidłowo wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

      Decyzją nr "[...]" z dnia 12 kwietnia 2017 r. Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w "[...]" (dalej jako: "organ pierwszej instancji") odmówił "[...]" (dalej jako: "skarżący") wyliczenia i zwrotu zawieszonej części uposażenia wraz z obligatoryjnymi podwyżkami tego uposażenia wprowadzonymi w okresie zawieszenia.

     W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podał, że skarżący pełnił służbę w Komendzie Powiatowej Państwowej w "[...]"na stanowisku Dowódcy Jednostki Ratowniczo-Gaśniczej. Od dnia 29 czerwca 2010 r. pozostaje w stanie zawieszenia w czynnościach służbowych w związku z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem karnym, a postawione zarzuty mają bezpośredni związek ze służbą w Państwowej Straży Pożarnej. Z dniem 15 grudnia 2016 r. skarżący został zwolniony ze służby na podstawie art. 43 ust. 3 pkt 5 i art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2016 r. poz. 603 z późn. zm.), dalej jako "ustawa". W związku z zawieszeniem w czynnościach służbowych, nie uwzględniono skarżącemu niektórych z przysługujących zwalnianym strażakom świadczeń lub przyznano je w ograniczonej wysokości.

      Pismem z dnia 7 lutego 2017 r., skarżący wniósł o wyliczenie i zwrot zawieszonej części uposażenia wraz z obligatoryjnymi podwyżkami tego uposażenia wprowadzonymi w okresie zawieszenia, zgodnie z art. 107 ust. 2 ustawy.

     W ocenie organu nie zaszły przesłanki do przekazania skarżącemu zawieszonej części uposażenia wraz z jego ewentualnymi obligatoryjnymi podwyżkami, gdyż art. 107 ust. 2 ustawy jednoznacznie wskazuje, że zwrot następuje wyłącznie w razie uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Zwolnienie ze służby na podstawie art. 45 ust. 3 pkt 5 ustawy nie jest bowiem tożsame z uchyleniem zawieszenia w czynnościach służbowych. Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że dopiero prawomocne zakończenie postępowania karnego będącego podstawą zawieszenia skarżącego w czynnościach służbowych będzie stanowiło podstawę do ewentualnego wznowienia postępowania w zakresie wyliczenia i zwrotu zawieszonej części uposażenia wraz z obligatoryjnymi podwyżkami tego uposażenia wprowadzonymi w okresie zawieszenia.

      Zastosowanie innej wykładni doprowadziłoby do wypłacenia skarżącemu świadczeń nienależnych na dzień wydania niniejszej decyzji.

      W złożonym odwołaniu skarżący podniósł, że zawieszenie w czynnościach służbowych skarżącego ma miejsce od dnia 29 czerwca 2010 r. Stwierdził, że nie ma wpływu na bieg toczącego się postępowania karnego. Zdaniem skarżącego, organ administracji miał możliwość podjęcia decyzji w przedmiocie przywrócenia go do służby po wydaniu przez Sąd Rejonowy w "[...]" w dniu 31 maja 2011 r. wyroku uniewinniającego lub z powodu długości okresu zawieszenia. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz uchylenie zawieszenia i orzeczenie w przedmiocie wyliczenia i zwrotu zawieszonej części uposażenia wraz z obligatoryjnymi podwyżkami zgodnie z wnioskiem.

      Decyzją nr "[...]" z dnia 31 maja 2017 r. "[...]" Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej "[...]" (dalej jako: "organ drugiej instancji" lub "organ odwoławczy") utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

      W złożonej skardze skarżący podniósł, że zaskarżył decyzję o zwolnieniu ze służby do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sprawa o sygn. akt II SA/Wa 430/17), a postępowanie karne prowadzone przez Sąd Rejonowy w "[...]" nie zostało zakończone. W tej sytuacji dokonanie przez organ administracji ustaleń faktycznych na niekorzyść skarżącego było przedwczesne i błędne.

      W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

      Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2017 r. sprawy ze skargi W. N. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wyliczenia i zwrotu części uposażenia oddala skargę.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych