Tezy orzeczenia:

1. Z najdalej posuniętej ostrożności Naczelny Sąd Administracyjny, mając na uwadze treść uchwały pełnego składu NSA z 26 października 2009 r. (I OPS 10/09, ONSAiWSA 2010, nr 1, poz. 1), zgodnie z którą przytoczenie podstaw kasacyjnych, rozumiane jako wskazanie przepisów, które – zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną – zostały naruszone przez wojewódzki sąd administracyjny, nakłada na Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 P.p.s.a., obowiązek odniesienia się do wszystkich zarzutów przytoczonych w podstawach kasacyjnych, ten postulat spełni, przyjmując za te podstawy przepisy wskazane przez stronę skarżącą w uzasadnieniu skargi kasacyjnej.

2. Użyte w art. 2 ust. 6 cyt. ustawy o związkach zawodowych sformułowanie "odpowiednio" oznacza, że przepisy ustawy o związkach zawodowych będą miały zastosowanie do strażaków Państwowej Straży Pożarnej, będących członkami związku zawodowego, tylko w takim zakresie, w jakim nie będzie to naruszało specyfiki stosunków służbowych w tej formacji. W ten sposób ustawodawca w zakresie ochrony strażaków pełniących funkcje związkowe założył konieczność uwzględnienia specyfiki stosunków służbowych w Straży Pożarnej, w szczególności zaś dyspozycyjności strażaka wobec przełożonych. Istotą tej służby jest bowiem dyspozycyjność strażaka i dlatego temu stosunkowi służbowemu nadano charakter stosunku administracyjnoprawnego, a więc takiego, w którym organ jednostronnie i władczo kształtuje sytuację prawną funkcjonariusza. Dyspozycyjność nakazuje oceniać dopuszczalność jednostronnych zmian warunków służby funkcjonariusza Straży Pożarnej – związkowca, dokonywanych bez zgody odpowiedniej instytucji związkowej według kryteriów zobiektywizowanych, uwzględniających mobilność i skuteczność Straży Pożarnej, a nie według indywidualnych, osobistych odczuć funkcjonariusza (por. wyrok NSA z 5 marca 2015 r., I OSK 1756/13, dostępny CBOSA).

3. W przedmiotowej sprawie zaistniały obiektywne podstawy do przeniesienia skarżącej na inne stanowisko. Stanowisko przez nią dotychczas zajmowane zostało zlikwidowane w wyniku zniesienia Sekcji [...]. W Komendzie Powiatowej PSP w [...] nie było żadnego wolnego stanowiska w randze kierownika komórki organizacyjnej, skarżącej zapewniono najwyższe stanowisko spośród tych, którymi organ dysponował. Zmiana stanowiska nie spowodowała pogorszenia warunków pracy i płacy skarżącej, przy czym podkreślenia wymaga, że skarżąca wyraziła zgodę na przeniesienie określone w decyzji z [...] stycznia 2013 r. Zarówno stanowisko starszy specjalista, jak i kierownik sekcji są stanowiskami w codziennym systemie pełnienia służby, z tą samą grupa uposażenia zasadniczego. Przeniesienie na inne stanowisko nie spowodowało zmiany pozostałych dodatków do uposażenia. Skarżąca posiada stosowne kwalifikacje do zajmowania stanowiska starszego specjalisty.

4. Skarga kasacyjna w sprawie niniejszej tych kryteriów nie spełnia, albowiem sformułowane w niej zarzuty mają bardzo ogólny charakter i nie wskazują konkretnych przepisów prawa, które zdaniem strony skarżącej zostały naruszone i w jaki sposób.

Skrócony stan faktyczny sprawy:

        Decyzją z [...] stycznia 2013 r. nr [...] Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w [...] przeniósł z dniem 1 lutego 2013 r. st. kap. J. B. (dalej jako skarżąca) ze stanowiska kierownika sekcji [...] na stanowisko starszego specjalisty [...] w Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w [...], pozostawiając uposażenie bez zmian. W uzasadnieniu decyzji Komendant wyjaśnił, że skarżąca na stanowisku kierownika sekcji [...] pracowała od 1 maja 2007 r. Stanowisko to istniało w strukturze organizacyjnej Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w [...] do 14 stycznia 2013 r. W wyniku przeprowadzonej reorganizacji i wejścia w życie 15 stycznia 2013 r. nowego regulaminu organizacyjnego, stanowisko to zostało zlikwidowane. Rozważając możliwość przeniesienia na równorzędne stanowisko służbowe organ wziął pod uwagę stan zatrudnienia w Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w [...], kwalifikacje zawodowe posiadane przez skarżącą, jej doświadczenie i dużą wiedzę w zakresie funkcjonowania struktur Państwowej Straży Pożarnej. W ocenie organu, jedynym stanowiskiem równorzędnym z dotychczas zajmowanym, które można było powierzyć skarżącej, było stanowisko starszego specjalisty [...].

        W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca podała, że co do zasady zgadza się na przeniesienie, ale decyzja zawiera liczne błędy formalne i dlatego powinna być uchylona. Przede wszystkim wydania decyzji nie poprzedziło jakiekolwiek postępowanie administracyjne, nie zawiadomiono strony o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym, w podstawie prawnej decyzji nie powołano żadnego przepisu prawa procesowego. Postępowanie administracyjne zostało wszczęte z urzędu, ale skarżąca nie została o tym poinformowana, co narusza art. 61 § 4 K.p.a. Nie była też informowana o tym, że trwają prace nad nowym regulaminem organizacyjnym, Komendant Powiatowy PSP nie konsultował tego z pracownikami ani z przedstawicielami związków zawodowych. Skarżąca wskazała, że odbyła kursy szeregowych i podoficerski dla pracowników na stanowiskach administracyjno-kwatermistrzowskich, które przygotowały ją do prowadzenia działalności pomocniczej w Państwowej Straży Pożarnej, ale nie działalności podstawowej. Nie posiada zatem kwalifikacji do pełnienia służby na stanowisku ściśle związanym z działaniami operacyjnymi. Podkreśliła, że przez 13 lat pełniła służbę na stanowisku organizacyjno-kadrowym, była do niej przygotowana i pełniła ją dobrze, nie posiada natomiast żadnego przygotowania do objęcia stanowiska ds. operacyjno-szkoleniowych. Ponadto została dopuszczona przez lekarza profilaktyka do wykonywania pracy na stanowisku kierownika sekcji [...], a nie na stanowisku starszego specjalisty [...].

        Po rozpoznaniu odwołania Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w [...] decyzją z [...] kwietnia 2013 r. nr [...] uchylił decyzję wydaną w I instancji w części dotyczącej daty przeniesienia na stanowisko starszego specjalisty [...] i ustalił datę przeniesienia na 29 kwietnia 2013 r.

       W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia Komendant Wojewódzki wskazał, iż pierwszeństwo w sprawie powinien mieć interes społeczny polegający na zapewnieniu właściwego poziomu bezpieczeństwa pożarowego i właściwego działania jednostki PSP, a nie interes indywidualny strony. Wyjaśnił, że w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji nie gromadzi się żadnych dodatkowych dokumentów, a decyzja jest oparta na dokumentach zawartych w aktach osobowych strażaka.

        Na powyższą decyzję J. B. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności, ewentualnie uchylenie.

         W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

         27 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wydał powołany na wstępie wyrok. Wyrokiem z 27 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 587/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. B. na decyzję personalną [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia na inne stanowisko. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie nosi cech dowolności i zawiera wystarczające uzasadnienie prawne i faktyczne.

        Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniosła J. B., zaskarżając powyższy wyrok w całości.

        Pismem z 4 lipca 2014 r. organ udzielił odpowiedzi na skargę kasacyjną. W ocenie organu wniesiona w niniejszej sprawie skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, a zaskarżony wyrok odpowiada prawu.

        Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Sz 587/13 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję personalną [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia na inne stanowisko oddala skargę kasacyjną.

Orzeczenie w formacie pdf

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych