Akcje ratownicze w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych w czasie walki z pożarami oraz likwidacji innych miejscowych zagrożeń organizują i prowadzą przede wszystkim wojskowe straże pożarne. Akcje ratownicze mogą być prowadzone wspólnie z jednostkami ratowniczo-gaśniczymi Państwowej Straży Pożarnej i innymi jednostkami ochrony przeciwpożarowej, a także innymi służbami i podmiotami ratowniczymi oraz wyznaczonymi siłami i środkami wojska, określonymi w planach ratowniczych i planach ochrony przeciwpożarowej. Jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej i inne jednostkami ochrony przeciwpożarowej, a także inne służby i podmioty ratownicze oraz wyznaczone siły i środki wojska przystępują do akcji ratowniczej niezwłocznie na wezwanie wojskowej straży pożarnej.
Stan wyższej konieczności
Żołnierze, strażacy Państwowej Straży Pożarnej oraz pracownicy biorący udział w akcji ratowniczej, w zakresie niezbędnym do prowadzenia tej akcji, mają prawo korzystania z: 1) dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych, komunalnych i prywatnych, 2) komunalnych i prywatnych ujęć wodnych i środków gaśniczych. W okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności osoba kierująca akcją ratowniczą ma prawo zarządzenia: 1) ewakuacji ludzi i mienia z terenu objętego akcją ratowniczą, 2) koniecznych prac wyburzeniowych i rozbiórkowych, 3) wstrzymania komunikacji w ruchu lądowym, 4) udostępnienia pojazdów, środków i przedmiotów niezbędnych do akcji ratowniczej, 5) zakazu przebywania osobom postronnym w rejonie akcji ratowniczej. Ponadto w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności osoba kierująca akcją ma prawo: 1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, jednostek gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli, 2) odstąpienia od zasad działania uznanych powszechnie za bezpieczne.
Obszar działania
Wojskowe straże pożarne działają w rejonach własnych na terenach jednostek (instytucji) wojskowych, w których są utworzone, oraz w rejonach pomocy wzajemnej poza terenami jednostek (instytucji) wojskowych, w których są utworzone, w tym poza terenami komórek i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych. Granice rejonu pomocy wzajemnej ustalają właściwi miejscowo szefowie delegatur WOP w porozumieniu z dowódcami jednostek (instytucji) wojskowych, w których są utworzone wojskowe straże pożarne, oraz z komendantami powiatowymi (miejskimi) Państwowej Straży Pożarnej. Rejonów pomocy wzajemnej nie ustala się dla wojskowych straży pożarnych utworzonych w składnicach amunicji, materiałów wybuchowych i paliw płynnych oraz w jednostkach rakietowych.
Wojskowe straże pożarne w rejonach pomocy wzajemnej oraz jednostki ochrony przeciwpożarowej wezwane na tereny komórek i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych biorą bezpośredni udział w akcji ratowniczej oraz wykonują inne uzgodnione czynności ratownicze ujęte w planie ratowniczym.
Ilość i rodzaj sił i środków
Ilość i rodzaj jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostek ochrony przeciwpożarowej lub podmiotów ratowniczych kierowanych do akcji ratowniczych w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, określają - według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia - właściwy miejscowo szef delegatury WOP wspólnie z komendantem powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej.
Ilość i rodzaj wojskowych straży pożarnych oraz sił i środków wojska kierowanych do akcji ratowniczej na wypadek pożaru lub innego miejscowego zagrożenia poza tereny jednostek (instytucji) wojskowych określają - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia - właściwy miejscowo komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej wspólnie z szefem delegatury WOP w porozumieniu z dowódcami właściwych jednostek (instytucji) wojskowych.
Ilość i rodzaj sił i środków ratowniczych wojskowych straży pożarnych oraz sił i środków ratowniczych wojska kierowanych do akcji ratowniczych na obszarze województwa, w szczególności podczas katastrof i klęsk żywiołowych, określa właściwy miejscowo komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wspólnie z szefem delegatury WOP w porozumieniu z dowódcami właściwych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.
Procedury postępowania
Procedury postępowania z zakresu gaszenia pożarów oraz ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i pierwszej pomocy medycznej, a także wykaz sił i środków z wojewódzkich odwodów operacyjnych oraz kierowanych do akcji ratowniczych na obszarze województwa, w szczególności podczas katastrof i klęsk żywiołowych oraz w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia, są ujęte w planach ratowniczych.
W komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, wspólną akcją ratowniczą prowadzoną wspólnie z jednostkami ratowniczo-gaśniczymi Państwowej Straży Pożarnej i innymi jednostkami ochrony przeciwpożarowej, a także innymi służbami i podmiotami ratowniczymi oraz wyznaczonymi siłami i środkami wojska, określonymi w planach ratowniczych i planach ochrony przeciwpożarowej, kieruje komendant wojskowej straży pożarnej lub przedstawiciel nadrzędnej jednostki organizacyjnej WOP obecny na miejscu zdarzenia, a poza tymi terenami - właściwy dowódca jednostki ochrony przeciwpożarowej.
Na wezwanie służb i podmiotów ratowniczych wojskowe straże pożarne wykonują w czasie klęsk żywiołowych i innych miejscowych zagrożeń pomocnicze czynności ratownicze poza terenami jednostek (instytucji) wojskowych, jeżeli nie pozbawi to jednostki (instytucji) wojskowej, w której straż jest utworzona, niezbędnej ochrony przeciwpożarowej. W czasie wykonywania tych czynności wojskowe straże pożarne przestrzegają wskazań lub instrukcji osób kierujących działaniem służb lub podmiotów ratowniczych.
