Treść art. 2 pkt 38 zd. 1 p.r.d stanowi definicję legalną pojazdu uprzywilejowanego^[1]. Nie dokonując pełnej wykładni prawa tej definicji legalnej należy uznać, że przepis ten określa warunki jaki muszą zaistnieć, aby pojazd uzyskał status pojazdu uprzywilejowanego. Są to trzy warunki, które muszą być spełnione jednocześnie, aby pojazd uzyskał status pojazdu uprzywilejowanego. Pojazd taki musi wysyłać jednocześnie sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie i musi jechać z włączonymi światłami mijania lub drogowymi. O ile sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie muszą być włączone jednocześnie, to pojazd może jechać albo na światłach mijania lub drogowych. Pojazd, który nie spełnia choćby jednego z trzech obowiązkowych warunków nie jest pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym. Więc pojazd samochodowy OSP, który jedzie jedynie na sygnałach świetlnych w postaci niebieskich świateł błyskowych i na światłach mijania lub drogowych nie jest pojazdem uprzywilejowanym. Jeżeli pojazd samochodowy OSP jedzie jedynie na sygnały dźwiękowych o zmiennym tonie i na światłach mijania lub drogowych, nie jest pojazdem uprzywilejowanym. Podobnie jeśli pojazd samochodowy OSP jedzie jedynie na sygnałach świetlnych w postaci niebieskich świateł błyskowych lub jedynie na sygnały dźwiękowych o zmiennym tonie, to w żadnym z tych przypadków nie jest pojazdem uprzywilejowanym.

„Ustawa nadaje przymiot pojazdu uprzywilejowanego pojazdowi, który wysyła wskazane w tej definicji (pojazdu uprzywilejowanego – dop. D.P.K.) sygnały świetlne i dźwiękowe, a nie ma znaczenia wyposażenie pojazdu w urządzenia do emisji wyżej wymienionych sygnałów. Pojazd uzyskuje status pojazdu uprzywilejowanego dopiero z chwilą ich włączenia”^[2].

[1] Szerzej na temat definicji legalnych, zob. M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa 2008, s. 202-219.

[2] Por. R.A. Stefański, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, Warszawa 2008, komentarz do art. 2, opubl. Lex.