Zgodnie z ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie(Dz. U. z 2003 r., Nr 96, poz. 873) Ochotnicze Straże Pożarne mogą uzyskiwać status organizacji pożytku publicznego(OPP). OSP, która posiada taki status może prowadzić oprócz swojej działalności statutowej, działalność pożytku publicznego, która jest działalnością społecznie użyteczną, prowadzoną przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych. Według wykazu OPP z roku 2010 wiele OSP w Polsce uzyskało status OPP, korzysta z przywilejów przysługujących takim organizacjom, ale także podlega obowiązkom wynikającym z w/w ustawy.
29 sierpnia 2005 r. rada gminy T. wydała uchwałę w której ustaliła wysokość ekwiwalentu pieniężnego wypłacanego z jej budżetu członkom OSP. 28 września 2005 r. wojewoda lubelski stwierdził nieważność tej uchwały jako podjętej z naruszeniem prawa. Wojewoda uznał, że ustalenie wysokości ekwiwalentu wykracza poza zakres kompetencji przysługujących radzie gminy. Stanowisko wojewody poparł Wojewódzki Sąd Administracyjny(WSA) w Lublinie, który w wyroku z dnia 29 grudnia 2005 r. stwierdził, że przepisy prawa nie określiły rady gminy jako organu właściwego do ustalenia wysokości ekwiwalentu. Uznał także, że wydanie uchwały ustalającej wysokość ekwiwalentu wykracza poza kompetencje gminy(Wyrok WSA z dnia 29 grudnia 2005 r., III SA/Lu 565/2005, „Rzeczpospolita” 2006, nr 24, C2).
W celu realizacji zadań państwa polegających na zapewnieniu pomocy każdej osobie znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego funkcjonuje system Państwowe Ratownictwo Medyczne(Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym - Dz. U. z 2006 r., Nr 191, poz. 1410).
Podstawowym sposobem działania Państwowego Ratownictwa Medycznego jest prowadzenie medycznych czynności ratunkowych, przez zespół ratownictwa medycznego, w miejscu w którym nastąpiło zdarzenie powodujące stan nagłego zagrożenia zdrowotnego oraz na obszarze na którym rozciągają się jego skutki. Stan nagłego zagrożenia zdrowotnego jest to stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie, pojawieniu się objawów
W wyniku zmiany przepisów nastąpiła istotna zmiana w zakresie potwierdzania uprawnień do kierowania pojazdami uprzywilejowanymi. Obecnie to starosta wydaje zezwolenie na kierowanie pojazdami uprzywilejowanymi, po złożeniu odpowiednich dokumentów i zapłaceniu właściwej kwoty.
Zgodnie z art. 2 pkt 38 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym[1], pojazd uprzywilejowany to pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub drogowymi; określenie to obejmuje również pojazdy jadące w kolumnie, na której początku i na końcu znajdują się pojazdy uprzywilejowane wysyłające dodatkowo sygnały
Zgodnie z art. 19 ust. 1a u.ppoż. Ochotnicza Straż Pożarna jest jednostką umundurowaną, wyposażoną w specjalistyczny sprzęt, przeznaczoną w szczególności do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi lub innymi miejscowymi zagrożeniami. Ochotnicza Straż Pożarna funkcjonuje w oparciu o przepisy ustawy Prawo o stowarzyszeniach (art. 19 ust. 1 u.ppoż.). Art. 19 ust. 1 u.ppoż. jest przepisem odsyłającym. W zakresie funkcjonowania ochotniczych straży pożarnych (OSP) odsyła nas do stosowania ustawy Prawo o stowarzyszeniach. Przepis ten nie określa, jaki zakres funkcjonowania OSP podlega regulacji Prawa o stowarzyszeniach. Nie określa także, jaki zakres Prawa o stowarzyszeniach ma zastosowanie do funkcjonowania OSP. Należy uznać, że Prawo o stowarzyszenia ma zastosowanie w całości do funkcjonowania OSP.
Czasem może okazać się że Ochotnicza Straż Pożarna będzie poszukiwać księgi wieczystej w celu sprawdzenia stanu prawnego danej nieruchomości. Księgi wieczyste są obecnie dostępne on-line w internecie, jednak żeby można było wyświetlić jej treść potrzebny jest numer księgi wieczystej. Numer księgi wieczystej można odszukać mając w posiadaniu numer działki ewidencyjnej lub adres nieruchomości. Mając takie dane można zwrócić się do wydziałów ewidencji gruntów i budynków, funkcjonujących np. przy starostwach powiatowych, z wnioskiem o udzielenie numeru księgi wieczystej. Wniosek taki może podlegać opłacie i nie ma charakteru formularza urzędowego; wystarczy sporządzić zwykły wniosek na kartce papieru. Dane o numerze księgi wieczystej można także znaleźć poprzez portale internetowe, które oferują takie usługi odpłatnie[1]. Natomiast numer działki ewidencyjnej można znaleźć za pomocą portalu geoportal.gov.pl, który posiada takie informacje i można je uzyskać nieodpłatnie.
Dla prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym Minister Sprawiedliwości tworzy i utrzymuje centralną bazę danych ksiąg wieczystych, stanowiącą ogólnokrajowy zbiór ksiąg wieczystych prowadzonych w tym systemie. Minister Sprawiedliwości zapewnia bezpieczeństwo centralnej bazy danych ksiąg wieczystych, w szczególności ochronę przed nieuprawnionym dostępem osób trzecich, zniszczeniem oraz utratą danych. Sądy rejonowe, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym, dokonują czynności związanych z prowadzeniem ksiąg wieczystych w centralnej bazie danych ksiąg wieczystych (art. 363 ust. 1 u.k.w.h.).
Założenie księgi wieczystej nie powoduje, że ta księga pozostaje bez zmian przez cały okres istnienia nieruchomości. Można do niej wpisywać informacje i dane związane z zmieniającym się stanem prawnym nieruchomości, jak np. zmiana właściciela, ustanowienie służebności, ustanowienie hipoteki itd.
Prowadzenie ksiąg wieczystych należy do właściwości sądów rejonowych. W małych gminach nie ma sądów rejonowych. Najbliższy sąd rejonowy znajduje się wówczas w mieście powiatowym. Czynności sądu w zakresie prowadzenia ksiąg wieczystych mogą wykonywać referendarze sądowi (art. 23 u.k.w.h.). Sądem właściwym miejscowo będzie sąd miejsca położenia nieruchomości. Kiedy jest już założona księga wieczysta, to wiadomo także który sąd prowadzi taką księgę wieczystą.
Opłatę stałą w kwocie 200 złotych pobiera się od wniosku o wpis w księdze wieczystej własności, użytkowania wieczystego lub ograniczonego prawa rzeczowego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli wniosek dotyczy wpisu udziału w prawie, pobiera się część opłaty stałej proporcjonalną do wysokości udziału, nie mniej jednak niż 100 złotych. Od wniosku o wpis w księdze wieczystej własności, użytkowania wieczystego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na podstawie dziedziczenia, zapisu lub działu spadku albo zniesienia współwłasności pobiera się jedną opłatę stałą w wysokości 150 złotych niezależnie od liczby udziałów w tych prawach.
Prowadzenie ksiąg wieczystych należy do właściwości sądów rejonowych. W małych gminach nie ma sądów rejonowych. Najbliższy sąd rejonowy znajduje się wówczas w mieście powiatowym. Czynności sądu w zakresie prowadzenia ksiąg wieczystych mogą wykonywać referendarze sądowi (art. 23 u.k.w.h.).
Dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione (art. 24 ust. 1 u.k.w.h.). Podstawą oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej są dane katastru nieruchomości. Podstawą oznaczenia lokalu w księdze wieczystej jest zaświadczenie o położeniu i powierzchni lokalu wydane przez spółdzielnię mieszkaniową, a domu jednorodzinnego – zaświadczenie wydane przez spółdzielnię oraz dane katastru nieruchomości (art. 26 ust. 1 u.k.w.h.).
