Uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie

z dnia 4 sierpnia 2010 r., KI-411/202/10, Lex nr 726590

Sentencja

Dotacja przewidziana w art. 32 ust. 3b ustawy o ochronie przeciwpożarowej jest dotacją celową, ponieważ nie wypełnia ona cech normatywnych właściwych dotacjom podmiotowym (w rozumieniu art. 131 u.f.p.) bądź dotacjom przedmiotowym (w rozumieniu art. 130 i art. 219 u.f.p.).

Uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lublinie

z dnia 28 czerwca 2010 r., 100/10, Lex nr 652786

Sentencja

Uchwała nie może stanowić wykonania uchwały budżetowej rady powiatu w rozumieniu art. 32 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie powiatowym, ponieważ uchwała budżetowa nie zawiera upoważnienia (i nie może zawierać) do określania regulaminu przyznawania dotacji z budżetu powiatu dla jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych.

        Do przyznania dotacji dla Ochotniczej Straży Pożarnej na podstawie ustawy o ochronie przeciwpożarowej nie jest dopuszczalne podjęcie uchwały przez jednostkę samorządu terytorialnego z racji na brak podstawy prawnej do takiego działania. Art. 32 ust. 3b ustawy o ochronie przeciwpożarowej nie stwarza podstawy do podjęcia odrębnej uchwały.

Zgodnie z art. 32 ust. 3b u.ppoż. jednostki samorządu terytorialnego mogą przekazywać ochotniczym strażom pożarnym środki pieniężne w formie dotacji. Regulacja ta pojawiła się w systemie prawa wraz z nowelizacją ustawy o ochronie przeciwpożarowej wprowadzoną ustawą z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw[1]. Celem tych zmian, jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy, było

      Zgodnie z art. 250 pkt 3 u.f.p. sposób rozliczenia udzielonej dotacji oraz termin zwrotu niewykorzystanej części dotacji celowej – z tym że termin ten nie może być dłuższy niż terminy zwrotu określone w Dziale V, Rozdziale 4 u.f.p. – określa umowa zawarta pomiędzy zarządem jednostki samorządu terytorialnego a beneficjentem dotacji, np. Ochotniczą Strażą Pożarną.

        Ustawa o ochronie przeciwpożarowej nie określa trybu udzielania dotacji. Jak wyżej wykazano dotacja ta ma charakter dotacji celowej. Przepisy ustawy o finansach publicznych przewidują w tym zakresie dwa tryby udzielania tej dotacji. Jednym z nich mógłby być tryb określony w art. 221 u.f.p., a drugim w art. 250 u.f.p. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że tryb udzielenia dotacji powinien polegać na zaplanowaniu dotacji w budżecie jednostki samorządu terytorialnego, następnie organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego (np. rada gminy) powinien podjąć uchwałę o przyznaniu dotacji konkretnej jednostce OSP z terenu gminy, a następnie powinna zostać podpisana umowa między organem wykonawczym jednostki samorządu terytorialnego (np. wójt) a beneficjentem dotacji na podstawie art. 250 u.f.p. Pogląd ten opiera się na konieczności odwołania się do art. 18 ust. 1 u.s.g.,

       Zgodnie z art. 32 ust. 3b u.ppoż. dotacje mogą być przekazywane przez jednostki samorządu terytorialnego. Podmiotami udzielającymi dotacji są jednostki samorządu terytorialnego. To z ich budżetów jest udzielana dotacja. Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa[1], jednostkami zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa są: gminy, powiaty i województwa.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.sam.gm. mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową. Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.sam.pow. mieszkańcy powiatu tworzą z mocy prawa lokalną wspólnotę samorządową. Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.sam.woj. mieszkańcy województwa tworzą z mocy prawa regionalną wspólnotę samorządową. Dotacja może więc być udzielona z budżetu samorządu gminnego, powiatowego i wojewódzkiego.

       Art. 32 ust. 3b u.ppoż. nie określa przeznaczenia dotacji tak jak to ma miejsce w art. 32 ust. 2 u.ppoż., który wskazuje że środki przekazywane przez gminę na OSP przeznaczane są na koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej Ochotniczej Straży Pożarnej. W literaturze przedmiotu wskazano, że z racji na umiejscowienie przepisu o dotacjach w art. 32 u.ppoż. dotacja może być przekazana na pokrycie kosztów działalności jednostek OSP związanych z wykonywaniem zadań określonych w ustawie o ochronie przeciwpożarowej. Autor precyzuje, że chodzi w tym przypadku o wydatki wskazane w art. 32 ust. 2 i 3, czyli koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej oraz:

1) bezpłatne umundurowanie członków ochotniczej straży pożarnej,

2) ubezpieczenie w instytucji ubezpieczeniowej członków ochotniczej straży pożarnej i młodzieżowej drużyny pożarniczej; ubezpieczenie może być imienne lub zbiorowe nieimienne;

3) koszty okresowych badań lekarskich związanych z bezpośrednim udziałem w działaniach ratowniczych[1].

        Zgodnie z art. 32 ust. 2–3 u.ppoż. koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1[1] u.ppoż.

Gmina ma również obowiązek:

1) bezpłatnego umundurowania członków ochotniczej straży pożarnej,

2) ubezpieczenia w instytucji ubezpieczeniowej członków ochotniczej straży pożarnej i młodzieżowej drużyny pożarniczej; ubezpieczenie może być imienne lub zbiorowe nieimienne,

3) ponoszenia kosztów okresowych badań lekarskich związanych z bezpośrednim udziałem w działaniach ratowniczych.

        Podatek od środków transportowych jest podatkiem regulowanym przez ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych[1]. Organem podatkowym właściwym w sprawach podatków i opłat unormowanych w niniejszej ustawie jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają:

1) samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony i poniżej 12 ton,

2) samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej równej lub wyższej niż 12 ton,

3) ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony i poniżej 12 ton,

4) ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton,

       Podatek od nieruchomości jest podatkiem regulowanym przez ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych[1]. Organem podatkowym właściwym w sprawach podatków i opłat unormowanych w niniejszej ustawie jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 2 tejże ustawy opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty,

2) budynki lub ich części,

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.