Zgodnie z art. 6 § 1 ustawy Prawo o notariacie^[1] jeżeli strona czynności notarialnej nie jest w stanie bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ponieść żądanego przez notariusza wynagrodzenia, może wystąpić z wnioskiem^[2] do sądu rejonowego właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania o zwolnienie w całości lub w części od ponoszenia tego wynagrodzenia. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej, która wykaże, że nie ma dostatecznych środków na ponoszenie wynagrodzenia żądanego przez notariusza. Sąd po ustaleniu, że zachodzi potrzeba dokonania czynności notarialnej, uwzględnia wniosek i wyznacza notariusza do dokonania żądanej przez stronę czynności notarialnej. Za stronę zwolnioną od ponoszenia wynagrodzenia za dokonaną czynność notarialną wynagrodzenie ponosi Skarb Państwa. Wynagrodzenie przyznaje notariuszowi, na jego wniosek, sąd, który wyznaczył notariusza,

       Strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub części, może domagać się ustanowienia adwokata lub radcy prawnego. Osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna, której ustawa przyznaje zdolność sądową, niezwolniona przez sąd od kosztów sądowych, może się domagać ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, jeżeli wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego.

Wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego^[1] strona zgłasza wraz z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych lub osobno, na piśmie lub ustnie do protokołu, w sądzie, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy. Sąd uwzględni wniosek, jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny.

       Zgodnie z art. 103 ustawy^[1] sąd może przyznać zwolnienie od kosztów sądowych osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, jeżeli wykazała, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie^[2].

Zanim zwolnienie od kosztów było uzyskiwane na podstawie regulacji ustawy o kosztach sądowych, obowiązywał art. 113 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego zgodnie z którym osobie prawnej, jak również organizacji nie mającej osobowości prawnej może było przyznać zwolnienie od kosztów sądowych, jeżeli wykazała, że nie ma dostatecznych środków na te koszty. Na tle tego artykuł zapadło orzeczenie, które należy uznać za aktualne, według którego, „brak wskazania w art. 113 § 2 k.p.c. sposobu wykazania przez osobę prawną podstaw, na których opiera ona swój wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych nakłada na sąd obowiązek żądania od osoby prawnej odpowiednich

       Zgodnie z art. 117 § 1 kodeksu postępowania cywilnego strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub części^[1], może domagać się ustanowienia adwokata lub radcy prawnego. Osoba fizyczna, niezwolniona przez sąd od kosztów sądowych, może się domagać ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego strona zgłasza wraz z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych lub osobno, na piśmie lub ustnie do protokołu, w sądzie, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy. Osoba fizyczna, która nie ma miejsca zamieszkania w siedzibie tego sądu, może złożyć wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego w sądzie rejonowym właściwym ze względu na miejsce swego zamieszkania, który niezwłocznie przesyła ten wniosek sądowi właściwemu.

       Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 10 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona (np. strażak OSP), która została zwolniona od kosztów sądowych przez sąd – w zakresie przyznanego jej zwolnienia.

Zwolnienia od kosztów sądowych może się domagać osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Do wniosku^[1] o zwolnienie od kosztów sądowych powinno być dołączone oświadczenie^[2] obejmujące szczegółowe dane o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania osoby ubiegającej się o zwolnienie od kosztów. Oświadczenie sporządza się według ustalonego wzoru. Jeżeli oświadczenie nie zostało złożone albo nie zawiera wszystkich wymaganych danych, stosuje się art. 130 Kodeksu postępowania cywilnego.

         Na drodze postępowania cywilnego można dochodzić swoich praw w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się z mocy ustaw szczególnych.

Podstawą wszczęcia postępowania cywilnego jest wniesienie do właściwego miejscowo i rzeczowo sądu pozwu. Pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego, a nadto zawierać:

1) dokładnie określone żądanie, a w sprawach o prawa majątkowe także oznaczenie wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sprawy jest oznaczona kwota pieniężna,

2) przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu.

         W polskim systemie prawa można wyróżnić trzy podstawowe reżimy prawne: reżim prawa administracyjnego, reżim prawa cywilnego i reżim prawa karnego.

„Umownie przyjmuje się, że prawo administracyjne to gałąź prawa, która normuje:

1) tworzenie, strukturę organizacyjną, zadania i zasady działania administracji publicznej oraz innych osób i jednostek wykonujących dla dobra wspólnego i jednostki zadania z zakresu administracji publicznej (podmiotów administrujących),

2) relacje zachodzące pomiędzy tymi podmiotami,

3) prawa i powinności podmiotów administrowanych przez podmioty administrujące, w tym poddanych pieczy lub nadzorowi administrujących”^[1].

          Warunki przewozu osób pojazdami straży pożarnej regulowane jest przez rozporządzenie^[1]. Przewóz osób odbywa się przeznaczonymi lub przystosowanymi do tego celu pojazdami Sił Zbrojnych, Policji, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz straży pożarnej. Liczba osób przewożonych w pojazdach straży pożarnej powinna odpowiadać liczbie miejsc lub stanowisk w tych pojazdach, a ich łączna waga nie może przekraczać dopuszczalnej ładowności pojazdu.

Przewóz osób może odbywać się także samochodami ciężarowymi, zgodnie poniższymi warunkami. Samochodem ciężarowym można przewozić osoby siedzące na skrzyni ładunkowej, której burty są zamknięte i zabezpieczone przed samoczynnym otwarciem, pod warunkiem że:

1) osoby nie zajmują miejsca między ładunkiem a kabiną kierowcy,

2) łączna waga przewożonych osób nie przekracza dopuszczalnej ładowności pojazdu,

       Orzeczenia lekarskie i psychologiczne wydane na podstawie przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, zachowują ważność do końca ich okresów ważności.

Strażak OSP, który nabył uprawnienia do kierowania pojazdem uprzywilejowanym przed 19 stycznia 2013 roku, zachowuje dotychczasowe uprawnienia bez konieczności odbywania kursu przewidzianego dla osób, które będą starać się o te uprawnienia po 19 stycznia 2013 roku^[1].

       Zezwolenie na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym uprawnia do kierowania pojazdem uprzywilejowanym określonym w prawie jazdy kategorii:

1) A1, A2 i A,

2) B1, B i B+E,

3) C1, C1+E, C, C+E,

4) D1, D1+E, D i D+E.